15 januari 1927
Terwijl de keizer [Wilhelm II] gemoedelijk in het Berghuis in het Amerongse bos zat, vertelde hij: 'Nowak, een zeer belangrijk, verstandig en interessant man, is momenteel in Doorn. Ik heb hem over veel belangwekkende zaken ingelicht. Daarbij zei hij tegen mij: "Toen ik in de vroegere omgeving van uwe majesteit informeerde hoe ik mij in Doorn moest gedragen, zei men mij in Berlijn dat ik zeker niet aan het woord zou komen. Uwe majesteit is immers altijd alleen aan het woord!" Nu ziet u eens hoe men over mij kletst.' De keizer vervolgde: 'Natuurlijk, als ik 's avonds in de rooksalon over cultuurmorfologie praat, weten de meesten daar niets vanaf. Het is daarom logisch dat ik veel praat.'
Met zulke onhandige vlijerijen probeert [de Tsjechische geschiedkundige] Nowak bij Z.M. in het gevlij te komen en dan loopt het natuurlijk uit op uithoren. Dat schijnt hem ook goed te lukken, want gisteren was hij enkele uren alleen met de keizer en voor vandaag is hij weer ontboden. Die zal wel alles te horen krijgen wat hij van de keizer wil weten. Ik herinnerde de keizer er vandaag in de aanwezigheid van Tschirschky nog eens aan dat Nowak al jaren geleden wilde komen. Hij werd echter afgewezen, omdat hij nadelig over Z.M. en de 9de november had geschreven. De techniek van zijn geschiedschrijving berust grotendeels op het uithoren van personen. Dommes heeft nu lang en zeer ernstig met Nowak gepraat en nu moet men afwachten wat hij over Z.M. zal schrijven. Hij wil een boek over het hele tijdvak schrijven.
Dommes pakte mij gisteren bij de schouders, schudde mij heen en weer en zei met een diepe zucht: 'Och, Ilsemann, hoe ontzettend moeilijk is het hier vaak in Doorn, ik zou het hier niet lang kunnen uithouden.' Hij zou steeds weer willen helpen, maar ziet hoe de majesteiten helaas niet geholpen willen worden en alleen zichzelf benadelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten