24 september 1943
[Kanchanaburi (Thailand)] Vandaag weer heel, heel veel aan de lieve schatten gedacht en zo heel erg naar hen verlangd. Wanneer zullen we weer bij elkaar zijn en hoe zouden zij het nu hebben? Ik kan me daar de laatste tijd zo ongerust over maken. Nog steeds geen briefkaarten van Java ontvangen en toch moeten er 2000 momenteel gesorteerd worden. Ik hoop zo dat er ook van Beppeke iets bij zal zijn.
27 september 1943
Gisteravond deed een Engelsman nog mededelingen uit door hem ontvangen post [...]. Verder deelde hij iets mede over de nu ook voor de Hollanders ontvangen post uit Java. Deze is hier aanwezig, maar mag niet direct verstrekt worden. Onze post van groep 2 zou na gesorteerd te zijn eerst opgestuurd moeten worden naar het hoofdkwartier van groep 2, aldaar gecensureerd en dan pas verstrekt, dat wil zeggen voor ons weer teruggestuurd worden naar hen (als we dan tenminste nog hier zijn). Als er dus wat voor mij bij is, kan het nog een eeuw duren voordat ik het kan ontvangen. Enfin, maar weer het beste hopen. Geruchten te fantastisch om waar te zijn!
29 september 1943
Vanavond en vanmorgen gehoord dat er een briefkaart is gekomen van mijn liefste Beppeke. Ik ben zo verlangend om hem te ontvangen, maar dat kan nog zo lang duren. [...] De 'working party' die vandaag aan de weg moest werken, was door de Thai weer op warme sojamelk getrakteerd. Een andere keer kregen ze geld of andere etenswaar. Aan een, die in een onderbroekje werkte, werd zelfs een bovenbroek gegeven. Over de houding der Thailanders heeft men tegenwoordig helemaal geen klachten meer; zij zijn zeer attent en vriendelijk tegenover ons krijgsgevangenen.
9 oktober 1943
Nog steeds geen post ontvangen, helaas.
13 oktober 1943
Vanmorgen ontving ik de briefkaart van mijn liefste Èeppeke van 14 juni jl. Het was heerlijk om haar handschrift weer te zien en het geschrevene te lezen. Maar wat schrok ik, toen ik las dat de twee lieve kleine schatten difteritis hebben gehad en vier weken uit huis in het hospitaal zijn geweest. Wat moet dat voor allen, en vooral voor Beppeke een vreselijke tijd zijn geweest. O, ik moet er niet aan denken! Maar wat een groot geluk dat alles goed is afgelopen! Wat mogen we God daarvoor dankbaar zijn. Heerlijk was het te lezen, dat de lieve kleine Truusje ook zo flink is en nog steeds blauwe ogen heeft. Zou hun nu werkelijk 'niets' ontbreken? We maken ons bezorgd over het financiële. Later we verder hopen dat alles goed blijft gaan en ze niet meer ziek zullen worden en dan maar hopen, dat we elkaar allen weer gauw gezond en wel terug mogen zien; wat zal dat een geluk zijn! Vandaag heb ik de briefkaart al zo vaak overgelezen, dat ik hem bijna van buiten ken. Maar ik zal hem nog heel, heel vaak lezen, want het is eindelijk weer iets van mijn liefste Beppeke en ook van de lieve kleine schatten.
24 oktober 1943
Van de Zee kreeg eergisteren weer twee briefkaarten van zijn vrouw uit Kediri. [*...*] kreeg uit Malang een briefkaart van 20 augustus]. Ik had zo gehoopt dat ik ook nog iets van Beppeke zou horen, vooral na die ellendige difteritisgeschiedenis.
7 november 1943
Vanavond kwam Verkuyl me vertellen, dat er voor hem een bericht van z'n vrouw was gearriveerd. Ook voor mij zou er weer een briefkaart zijn. Van wie was helaas niet bekend. Ik ben er erg verlangend naar en hoop zo dat de berichten, ook na de ziekte der kinderen, gunstig zullen zijn!
9 november 1943
Gisteren niets bijzonders. Niet gelezen, omdat ik te veel in spanning zit over de inhoud van de briefkaart die ik gisteravond van Beppeke kreeg. Hij kwam gisteravond na het eten. Vanavond hoop ik een kopie van de Maleise tekst te krijgen. Gelukkig waren de berichten goed. De briefkaart was van 25 augustus. Truusje zou erg pienter zijn en al goed praten, ook op mij lijken. Met Kiki en Beppie gelukkig ook alles goed. [...] Via Holmans bericht bleek ook dat Beppeke nog niets van mij ontvangen had. Echt ellendig, ik kan het me zo voorstellen. Mijn schrijven is dus zeker niet terechtgekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten