zondag 2 maart
Birgit [Birgit Doll, hoofrolspeelster] heeft van Charlotte gedroomd. Ze stond achter het gordijn in haar kamer, en was heel oud. Ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik sta tegenover haar, in mijn kamer. Voel me krankzinnig ontroerd worden. Om de tranen wat woorden mee te geven zeg ik hoe blij ik ben dat juist zij haar nu speelt. Omhelzing. Zo dringt georganiseerde verbeelding het echte gevoel binnen.
maandag 3 maart
De auto's die ons uit het hotel moeten halen hebben allemaal vertraging door de plotselinge sneeuw. Elke ochtend een verrassing wie er nog meer in het busje zal zitten. Vanochtend Max Croiset. Vraagt me wat ik ervan vind, als, in de scène waarin Daberlohn een verloofde blijkt te hebben, hij, Max, (als echtgenoot van Paulinka, Albert) toch iets van leedvermaak vertoont door middel van een monkelplooitje. Het moet hem toch een heel kleine voldoening geven, op z'n minst, om Paulinka zo verbaasd op deze mededeling te zien reageren. Monkelplooitje blijkt een woord van Gezelle te zijn. Max is belezen en loopt over van wetenswaardigheden. Verdiept zich elk vrij moment in zijn Tucholsky, vijfde deel, waaruit hij ook af en toe iets voorleest. Frans [Frans Weisz, regisseur] ijsbeert in de studio. Door de sneeuw beginnen we een uur te laat. Zo iets is te voorzien, vindt hij. 'Gebrek aan talent,' zeg ik, om hem vóór te zijn.
[...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten