Parijs, 15 maart 1944. - De jaren lijken in hun beweging op een centrifuge die door haar draaiende kracht een elite van geesten van hoger ruimtelijk vermogen, grotere ruimtelijke capaciteit naar buiten slingert. Op die manier ontstaat een klein college van Europese, van wereld-autoriteit.
Parijs, 17 maart 1944.- De griep houdt nog steeds aan. Ze is chronisch geworden doordat ik de genezende slaap heb onderbroken. Tussen de middag met Heller en Velut in een café aan de Champs-Elysées. We zaten daar in de warme zon van de eerste lentedag en proostten elkaar toe met rode wijn. Velut houdt zich bezig met een vertaling van de Arbeiter. We praatten over het woord 'style', waarmee hij 'Gestalt' wil weergeven. Alleen al daaruit blijkt hoe moeilijk deze onderneming is. Nauwkeurige positivistische intellectueel.
Parijs, 23 maart 1944.-De griep trekt geleidelijk weg, de hoest neemt af, de temperatuur wordt weer normaal. Ik merk dat aan de telefoonhoorn die tijdens gesprekken droog blijft.
Bij de post een brief van Kubin, waarin hij schrijft over zijn tekeningen bij Myrdun, dat Benno Ziegler van plan is uit te geven.
Gisteren heb ik de uitwerking van mijn Siciliaanse dagboek uit 1929 afgesloten; ik heb het de titel Die goldene Muschel gegeven. De tekst is daarbij aanzienlijk uitgebreid. De korte notities van zulke reisboekjes ontvouwen zich bij revisie als theebloemen. Ze geven structuur aan de herinnering.
Verder gelezen in Paulus. In Kolossenzen 2:17 de fraaie passage: '...die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest.' Deze woorden bevatten een verheven bloesem van Griekse wijsheid. Ook wij zijn schaduwen, die ons eigenlijk lichaam werpt. Eens zal dat naar voren treden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten