Dinsdag 9 augustus
Er bestaan geen dagen met inspiratie, maar wel slechte dagen waar alles wat je schrijft of je inspant om te schrijven, grijs is, log, dom. Je ziet niks voor je en alles is, zo niet vals, dan toch onbeduidend, vlak, nutteloos. Ik schrijf een zin en nadien vraag ik me af of ik hem moet laten staan of weggummen. Ik gum hem weg, keer terug en heb de indruk dat hij beter was dan de vervanging.
En ziedaar hoe ik de hele dag verloren heb.
Ik heb met weerzin drie, vier pagina's geschreven, zo kleurloos, zo uitdrukkingloos dat ik me geneer om ze te herlezen. Dit zesde hoofdstuk komt niet van de grond. Ben ik lui? Ik geloof het niet. Of ik ben in ieder geval niet luier dan anders. Ik bleef nauwgezet de 6 reglementaire uren aan mijn schrijftafel gekluisterd - misschien een halfuurtje minder - maar tevergeefs. Alles is grauw en zwaar. Ik wacht gelaten tot het licht weer komt - maar dat is te begrijpen want er blijft slechts één mogelijkheid: la plume ferme au-dessus du papier, zoals Renard zegt, en de arme wist waarover hij het had.
Vertaling: Julien Weverbergh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten