— "O ja, daar weet ik nog iets! We hadden een kat meegenomen uit Bath, die de volgende dag al weg was. En daar vanmorgen zag ik Kitty warempel op de trap zitten. Ik dacht bij mezelf: 'Wat is het beest gegroeid. Zeker een goed thuis gehad.' Anny vertelde dat ze hem 's morgens gebracht hadden. Hij was ergens in de straat een huis binnengelopen. Nou Kitty werd door Molly heel teder omhelsd en ontving overigens dezelfde liefde als Toby. En daar om zo'n uur of 10 komen er een stuk of vier kinderen bij de deur met een kleine zwarte kat op de arm 'of die misschien van de dokter was'. We gilden allen in koor: 'Dat is de echte Kitty.' En dus hielden we die ook en zo hebben we nou twee kleine zwarte mormels. De katten zijn hier zo lief niet als in Friesland [...] Vanavond was er alweer een weg en de echte Kitty heeft aan de eetkamer al aristocratische geur gegeven. Ba-ha!"Donderdag 20 Aug. 1908
Nou is 't heerlijkste ogenblikje van de dag weer aangebroken, nu ik met mijn beste kameraad in mijn kamer zit en hem alles kan vertellen. Ik hoor piano spelen, wel aardig, 't Geeft me een prettig gevoel, 't Is vandaag anders geen leuke dag geweest, vooreerst al somber weer en toen we beneden kwamen om te ontbijten zei Anny aanmoedigend tegen mij: 'Mevrouw is woest.' En mevrouw was woest, niemand kon het haar naar de zin maken en ik zuchtte van verlichting toen ik na de nursery en mijn kamer gestoft te hebben met Molly en de stukkene mantel van de vorigen dag, die ik nou te maken had, wegzette. Maar pas gearriveerd in de velden of daar begon het te regenen zodat ik in razend tempo Molly weer door Coventry 's straten huiswaarts ratelde. Mevrouw was nog altijd woest en van de weerom stuit kwam Molly ook in een beminnelijk humeur en dat zegt wat. En 't werd er niet beter op, toen ze bij ongeluk viel. Mevrouw doodongerust, dat ze iets gebroken kon hebben en toen Molly Mommy's bezorgd gezicht zag zette ze een keel op van belang. Zelfs Jack's mooie vertellingen gaven niks en zowat tot drie uur heeft Miss al maar doorgeblèrd. Toen wou ze niet naar boven om gekleed te worden, tot Jack zijn mannelijke waardigheid boven kwam en hij haar niet ontroerd door haar galmen de 39 treden opdroeg. Als een blad aan de boom veranderde ze boven, toen was ze een lief, zoet kind dat zich heel gewillig liet kleden. En toen ze met Clara uitging, de eerste middag van de week, zei ik zacht: 'Kom niet te gauw terug zeg!' Ik had hoop op een heerlijke achtermiddag, maar jawel Mevrouw vond, dat ik mooi tijd had om Molly's mantel te maken. Ik bromde zacht: 'verhip' maar ging toch zoet als een lammetje naar boven. En och toen bekwam mijn ontmoedigende bui al gauw en na een half uur zat ik zielsverrukt mijn lieve Hollandse en Friese liedjes te zingen. Om 5 uur arriveerde Molly weer en direct was 't hele huis op stelten. Gelukkig kwam de tea tussenbeide en na tea transporteerde ik Molly, na nog even met haar gespeeld te nebben, maar gauw in aar bed. Jack en Mijnh. en Mevr. zonder naar de Comedie en Jack drong mij om toch ook mee te gaan maar het genot van een heerlijke vrije avond te hebben lachte me meer aan dan 20 Comedies samen. En ach jé na supper toen ik me al overgelukkig begon te voelen dat ze allen zouden weggaan, daar bleek het, dat Mevrouw thuis bleef. Wat een teleurstelling! Toen kon ik zitten gaan naaien terwijl Mevrouw nu voor de derde keer vertelde, dat ik veel te dik gekleed was — Hoeveel uren heb ik nou vandaag voor mezelf gehad? Geen. Ik zal eens zien hoe ver Madame haar brief tot waarheid zal maken. Ik denk, dat ik er echt maar eens om schrijven moet. Niet veel bijzonders hè dagboek? O ja, daar weet ik nog iets! We hadden een kat meegenomen uit Bath, die de volgende dag al weg was. En daar vanmorgen zag ik Kitty warempel op de trap zitten. Ik dacht bij mezelf: 'Wat is het beest gegroeid. Zeker een goed thuis gehad.' Anny vertelde dat ze hem 's morgens gebracht hadden. Hij was ergens in de straat een huis binnengelopen. Nou Kitty werd door Molly heel teder omhelsd en ontving overigens dezelfde liefde als Toby. En daar om zo'n uur of 10 komen er een stuk of vier kinderen bij de deur met een kleine zwarte kat op de arm 'of die misschien van de dokter was'. We gilden allen in koor: 'Dat is de echte Kitty.' En dus hielden we die ook en zo hebben we nou twee kleine zwarte mormels. De katten zijn hier zo lief niet als in Friesland, wat een verschil met Pieckie, hoewel Mam, ik wil Mam nou enfin, ik wil Mam niet beledigen. Vanavond was er alweer een weg en de echte Kitty heeft aan de eetkamer al aristocratische geur gegeven. Ba-ha! — Nu begint de dame aan de piano (ik veronderstel tenminste dat het een dame is) ook nog te zingen. Leuk, leuk! Nou dagboek, tot morgen hoor! Ik moet naar bed en word lekker in slaap gezongen. Good night!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten