Dinsdag 7 mei 1990
’Onderweg naar Fez moet ik piesen. Ik sta daar, aan de rand van de weg, in de bekende houding. Op de grond lopen termieten, van die grote rode mieren. Ik pies op die mieren. Onmiddellijk word ik belaagd door een zwerm muggen. Ik denk: zie je, dat is je gerechte straf, ze zijn collegiaal, dit is de wraak van de insektenwereld. Ik maai (met één hand, uiteraard) om me heen, en sla daarbij mijn bril van mijn gezicht. Die valt op de grond in tweeën. Met een brilleglas voor één oog ben ik vervolgens naar Fez gereden, waar ik de volgende dag bij een opticien voor ƒ 30,- een bril heb laten vervaardigen die nog steeds mijn reservebril is.
Zojuist (het is tien voor half 7 in de ochtend) werd ik wakker naast een gigantische bloedvlek op het kussen, en ook nog een op het laken. Ook mijn hele gezicht en mijn handen zaten onder het bloed. Weer een ongemerkte bloedneus. Waar zou dat nu weer van komen? Zo kan ik niet eens meer bij andere mensen slapen!
Ik ga nu toch maar op mijn rug liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten