• De Oostenrijkse schrijver Peter Handke (1942) publiceerde in 1977 een journaal onder de titel Das Gewicht der Welt - door Hans Hom in het Nederlands vertaald als De last van de wereld. De observaties vormen een bespiegelend dagboek van zijn leven als schrijver en filmregisseur in Parijs, waar hij van 1971 tot 1978 woonde.
December 1976
Je één keer op het moment dat je wakker wordt op de dag verheugen, zonder die eerst door je gedachten te hoeven laten gaan!
Soms plezier in alles, zelfs in de meest stupide bezigheden zoals tanden poetsen
Haast elk samenzijn met iemand onderga ik inmiddels als een soort van examen, en zodoende treedt er daarna onmiddellijk een dwang tot vergeten in, ook als het goed was, zoals je ook een examen meteen daarna vergeet
Verdubbelingsgevoel in de zware vermoeidheid,als een ruk van je zelf weg (arrestatiebevel-gezicht van de vermoeidheid)
Bij het hier en daar opgloeiende hout in de schouw het beeld van een zingend koor
Ze begon te praten, met haar gebruikelijke opgewektheid: ik deed niets anders dan stilzwijgend naar haar luisteren en wachtte het moment af waarop ze, zoals gebruikelijk, in tramem zou uitbarsten (wat ook gebeurde)
Geroerdheid vanmorgen vroeg over de zorgvolle staat bij de aanblik van de leeg en dapper volgens de dienstregeling rijdende bus in een straat een eind weg (dat ik geroerd was hing ook samen met het feit dat hij een eind weg was)
Op de drukke zondagochtend, uit een geopende winkel komend en me naar de volgende begevend, verrast opgemerkt dat ik in mezelf zei: 'Eigenlijk ben ik een gelukkig mens!'
Je verzoekt iemand een bepaalde geste te herhalen, en hij vindt daarbij zijn hele voorbije leven terug
De 'kleine anonces' van de voorsteden lezen ('Postzegelverzameling te koop'; 'Huisbar aangeboden') en meegetrokken worden in de diepe neerslachtigheid van anderen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten