Woensdag, 5 februari 1975. Ontbijt: rijst met een stukje gebakken tahu, geen water. We moeten hier ons eigen keukengerei hebben, ook om thee te kunnen zetten en te koken. Gelukkig heeft Astrawinata mij vanochtend uitgenodigd om nasi-bubur à la Menado te komen eten. Gelukkig maar, want de mieren kwamen dadelijk op mijn rijst en tahu af en krioelden om de rantang (etensdrager) heen. Ik ren het veld rond: 5 x 146 meter = 730 meter. Jaksa Suyono van het openbaar ministerie en majoor Suwarto zijn langs geweest. Ze behoorden tot het team dat mij zo'n twee maanden voor ik gearresteerd werd, ondervroeg. Ze leggen uit dat ze gekomen zijn omdat volgens de regels binnen vierentwintig uur na de arrestatie een verhoor moet plaatsvinden. Ze stellen voor dat ik hun komst maar als een verhoor moet beschouwen, omdat het toch over dezelfde zaken zou gaan als voordien, en zeggen dat ze binnen een paar dagen een officieel proces-verbaal zullen opstellen. Ik heb er geen bezwaar tegen en vraag ze tegen de procureur-generaal Ali Said te zeggen dat mijn hechtenis niet eindeloos moet duren. Als de regering echt over bewijzen beschikt dat ik de wet heb overtreden, moet ik snel voor de rechtbank gebracht worden. Zo niet dan moet men mij gauw weer vrijlaten. Als ik van het kantoor langs het paviljoen van Manman kom, zie ik dat hij er opgewekt en ongebroken uitziet.
Gisteren kreeg ik gelukkig een veldbed en een kussen van Hally. Ze was al langs geweest en heeft kapitein Sihombing ontmoet. Ik bid dat ze moed mag houden. De kinderen, Iwan, Adé en Ike zien er ook kalm en moedig genoeg uit. Het Mini Indonesië Project ligt vlakbij Nirbaya. Een prachtige Indonesische vertoning! Mini Indonesië en het Nirbaya-kamp naast elkaar! Generaal Pranoto, het hoofd van het Amal-blok vertelde me dat men de avond vóór ik gearresteerd werd tegen hem had gezegd dat er een zeer belangrijke gevangene zou komen en dat er een paviljoen in gereedheid moest worden gebracht dichtbij dat van hem en van luchtmaarschalk Omar Dhani. Ze waren er zeker van dat het een generaal zou zijn. Vooral toen op de vraag of het iemand was die uit een andere gevangenis werd overgebracht werd geantwoord: 'Nee, van buiten.' Ze dachten dat het generaal Nasution of generaal Sumitro zou zijn. Maar het bleek, zei hij schertsend, een journalist-generaal te zijn. Het bericht gaat dat de studenten die in een militaire gevangenis worden vastgehouden nu over verschillende gevangenissen verspreid zijn. Het menu van vandaag: rijst goed en voldoende, 's Avonds een klein stukje tempé, sajur lodeh, 's middags 1 stukje gebakken tahu, 1 stukje omelet en gekookte groenten.
[...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten