12 februari 1870
Terwijl wij naar een oud vierhandig arrangement Beethoven-symfonieën spelen, komt prof. Nietzsche aan. Uitvoerig gesproken over diens lezing. Dan speelt R. [Richard Wagner] ons voor uit Mozarts Entführung en Figaro – hij geniet van de oude edities van Simrock – ; als prof. N. opmerkt dat men zegt dat Mozart de intrigemuziek heeft uitgevonden, brengt R. daartegen in dat hij, Mozart, de intriges in de melodie heeft opgelost. Men hoeft het overigens uitmuntende stuk van Beaumarchais maar met de opera’s van Mozart te vergelijken: bij de eerste zijn het sluwe, koddige en berekenende mensen die vol geest met elkaar verkeren en spreken, bij Mozart zijn het gelukzalige, lijdende, klagende wezens.
13 februari 1870
De ochtend met prof. Nietzsche doorgebracht; over allerlei dingen gesproken, zo vertelde hij dat de dirigent Dorn een boek heeft gepubliceerd dat in feite niets anders is dan een smaadschrift tegen R. De ploertenstreek die Dorn in Riga heeft uitgehaald, probeert deze te camoufleren door allerlei leugens te vertellen. Helaas beschikt hij over tal van brieven uit R.’s jeugd, die hij publiceert, R. spreekt letterlijk als een kind tegen hem – wat gemeen om zoiets aan de openbaarheid prijs te geven! Ik verzoek prof. N. er niets van tegen R. te zeggen. Etenstijd voor de kinderen. Daarna afscheid van prof. N. – Hoe eenzaam is R. toch op deze wereld!
17 februari 1870
’s Avonds brief van Nietzsche; we zijn er blij mee, omdat we ons al zorgen begonnen te maken over zijn stemming. In verband hiermee zegt R. dat hij vreest dat de filosofie van Schopenhauer uiteindelijk een kwalijke invloed heeft op zulke jonge mensen, omdat zij het pessimisme, dat een manier van denken is, een manier van zien, op het leven gaan toepassen en er een soort van praktische hopeloosheid van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten