Redacteuren
Ik begin een beetje genoeg te krijgen van die redacteuren. Nou waren ze vroeger al niet helemaal in orde, gemankeerde schrijvers in de meeste gevallen, maar enig respect wisten ze nog wel te tonen. Ik denk niet dat ze wisten wat het schrijven van een boek, of ook maar een verhaal, inhield. Maar ze hadden althans een vermoeden. De huidige generatie redacteuren lijkt totaal geen weet te hebben van wat het is een boek te schrijven. Het lijken wel bloggers van het soort dat denkt dat je in twee weken een roman in elkaar flanst. Wat ze goed kunnen: ideeën lanceren. Eén ideetje flitst door hun hoofd en ze wanen zich een genie. Ze schreeuwen het van de kansel, brengen allerlei geschut in stelling en dan moet het gaan gebeuren. Hun idee moet vorm krijgen. Hoe? Met de hulp van schrijvers. Ooit stonden die in aanzien, zij staan immers aan de basis van een enorme piramide. Zonder schrijvers géén boeken, geen drukkers, géén boekhandel, géén lezers, géén omzet, geen geld. Op een of andere manier zijn redacteuren het in hun hoofd gaan halen dat zij nu aan de basis staan. Waar ze het idee vandaan halen is mij een raadsel, dat uiteraard naar de uitgevers voert. De uitgever, als speculant op de beurs, ziet alleen nog zijn redacteur en houdt hem voor een schrijver. De redacteur, blij om alle lof die hem toevalt, behandelt zijn schrijvers als voetvolk. Alleen slechte schrijvers laten zich geselen en doen wat van hen gevraagd wordt.
19 februari 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten