25 mei
13:28
gisteren niets opgeschreven ik voelde me zo lusteloos de Etna rookte nog steeds een geweldige rook die langzaam bewoog als de nog levende foetus van een monster op sterk water en daarna een koepel vormde die de zon bedekte meneer Paolo Nando is vandaag naar Catania gereden en we hebben gisteravond nog samen gegeten in de Metro ik vraag me af wie de proevers van Elle eten zijn want de pizza was vies vet niet te eten bijna maar ik zei toch dat het lekker was en de volgende keer ga ik in zo'n eethuisje eten met die uithangbordjes waarop polli alla brace staat geschreven dat betekent kip aan het spit en de c moet je als tsj uitspreken brace klinkt alsof je niest en ik moest gisteren wel lachen hierom ik had een paar glaasjes wijn gedronken maar ik was en ben vandaag niet echt vrolijk er is iets met mij gaande dat ik nog niet kan benoemen ik heb pijn in mijn onderbuik en mijn borsten zijn wat opgezwollen ik weet niet wat ik met mezelf aan moet ik heb het rijk voor mezelf alleen en het is moeilijk om alles onder woorden te brengen als je niet goed weet wat er met je gebeurt het is alsof ik aan een fysiek verdriet lijd hetzelfde gevoel van onbehagen dat je als kind hebt wanneer je iets ontzegd wordt en je dat als het grootste onrecht van de wereld beschouwt je keel doet pijn van de huilbui die niet losbarst je hart voelt zich niet lekker in je borst alsof je een te klein hemd aan hebt dat verkeerd is dichtgeknoopt en je strijdt met jezelf je zou jezelf willen slaan en vragen wat er toch aan de hand is af en toe heb ik een aanval van paniek alsof gevaar mij achter elke boom begluurt dan ben ik weer opgetogen en slaat mijn geest de handen op elkaar en zegt laat je niet kisten dan wil ik huilen en schreeuwen ik wil troost bescherming maar de omgeving hier is verlaten mooi met al dat ruige groen op de bergen en de wolken maar het is onbewoond de sfeer de hitte is als een lege balzaal als ik op bed lig in de koelte van de kamer dan voel ik mij onrustig alsof er anderen in het huis lopen en mijn lichaam voelt zwaar als een last als een doorweekte bontjas o help me kleine dingen kunnen mij ergeren luister in de verte geitenbellen en het onvermijdelijke getoeter het is een ware file en over file gesproken de mieren van een paar dagen geleden lopen nog steeds op dezelfde plaats heen en weer bedrijvig als altijd een mus zit op de elektriciteitskabel die langs het balkon loopt feller van kleur en kleiner dan de veerbollen in Amsterdam en overal hoor je ringduiven kirren koeren roekoeken
16:45
in de huiskamer dat wil zeggen de grootste kamer die net als de keuken uitkomt op het balkon hangt een schilderij van een oude dronkelap met hoed een guitige blik een guitige glimlach van al zijn gelaatstrekken inclusief rode neus zijn hand houdt een glas vast een ander schilderij toont een jager die veel lijkt op Vitalis uit Alleen op de wereld dat ik als boek en tekenfilm verslond en opdronk met mijn hete meisjestranen die bij de deur staat een geweer hangt aan zijn schouder hij steekt een pijp op terwijl een hond aan zijn voeten hoopvol naar hem opkijkt bij de deur die op een kier staat en waardoor geel ochtendlicht naar binnen stroomt en aan de voorkant staan twee honden vastgelijnd in een bak met stro eentje die zijn nek naar voren strekt lijkt zich af te vragen waarom hij niet mee mag de ander lijkt zich erin te berusten het behang van de kamers heeft een motief van wilde rozen mijn slaapkamer groen de andere beige er is ook een schattige open haard waarvan je echt kunt zeggen dat het uit oma's tijd stamt ik voel me wat rustiger het gevoel van onbehagen is weg en ik heb ook geen pijn meer in mijn lichaam
00:13
kon niet in slaap komen en ben toen opgestaan om wat thee te zetten door het raam zag ik een uitbarsting van de Etna wondermooi zoals de lava naar boven spoot een rood vuur waaromheen zwarte rookwolken als monsters zaten om zich te warmen en daarna heb ik thee gedronken kamillethee daar word ik altijd zo rustig van en nu lig ik veilig in mijn nest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten