zondag 6 september 2020

Karen Geurtsen • 7 september 2009

Karen Geurtsen (1983) is een Nederlands journaliste, die begin 2010 opzien baarde toen bekend werd dat ze undercover bij de PVV had gewerkt. Haar dagboek uit die periode is verschenen als Undercover bij de PVV.

MAANDAG 7 SEPTEMBER
Een drukke mediadag. Eerst is Wilders volop in het nieuws omdat minister van Integratie Eberhard van der Laan (PvdA) zijn vraag wat immigranten ons land kosten niet wil beantwoorden. Geert zegt des duivels te zijn. Dat is zijn vaste antwoord in dit soort gevallen; het werkt altijd, mediatechnisch gezien.
Vervolgens komt Netwerk De Roons reactie halen op het nieuws dat de politie onderzoeken naar ernstige delicten vaak op de plank laat liggen - helaas heeft hij met de cameraploeg afgesproken in een spreekkamer; ik was er graag bij geweest. Verder zit Hero Brinkman in de 'Den Haag flipt'-rubriek van Pauw & Witteman, en in de middag vraagt onze persvoorlichter Matthijs Weststrate of De Roon om kwart over zes in Hilversum kan zijn.
"We zijn populair vandaag," zeg ik. De Roon knikt. "Zo zien we het graag." Vijf minuten later hoor ik Matthijs echter weer een telefoontje van een journalist op botte wijze afkappen. "Geen commentaar." En vervolgens: "Het is prima dat u dat zou denken maar zoals gezegd: wij hebben geen commentaar!" Floor moet een sollicitant voor de gemeenteraad afbellen na een Google-check. "Sorry meneer, u heeft al eerder interviews gegeven en meningen geventileerd via Twitter en wij hebben blanco mensen nodig. Alles wordt bij ons honderd keer uitvergroot, daarom kunnen we geen enkel risico nemen."
Brinkman komt melden dat hij een goeie jongen heeft gevonden. "Een chemicus met goede plannen," zegt hij enthousiast. "Hij gaat een stuk voor ons schrijven over de positieve gebruiksvormen van kernenergie." De Roon, door Wilders belast met personele aangelegenheden, belooft contact met de chemicus te zullen opnemen.
Ik begin te merken hoe groot de verschillen zijn tussen de PVV-Kamerleden onderling. Ik ben bezig met het zogeheten FOL-verdrag, waarin staat dat de VS gebruik mogen maken van twee luchthavens op de Nederlandse Antillen om drugssmokkel te bestrijden. Er is volgens mij weinig mis met het verdrag, dus ik zie geen aanleiding voor PVV-vragen. Raymond is het met me eens. "Maar check nog wel even bij Hero of hij wellicht nog goede invalshoeken weet voor vragen. Hij heeft tenslotte de Antillen in zijn portefeuille."
Ik tref Brinkman en zijn twee medewerkers aan in zijn werkkamer. Het raam staat wagenwijd open en overal hangen afbeeldingen van paarden; op zijn prikbord zie ik een foto van Brinkman waarop hij in wedstrijdtenue hoog op zijn paard gezeten net over een crosshindernis vliegt De oud-politieman is een echte paardengek, zal zijn stagiair Peter later ten overvloede zeggen. "Hij heeft zelf altijd paarden gehad." Ik leg Brinkman uit waarvoor ik kom. "Vraag maar waarom de VS niet gelijk die hele zooi (de Antillen, red.) van ons over kunnen nemen. Das net zo makkelijk," antwoordt hij uitdagend.
"Ehh, bedankt, maar nu serieus?" Brinkman, op besliste toon: "Mijn antwoord is serieus." Ik meld me weer bij De Roon. "Zei Hero dat? Nou, doe er maar niks mee. Die vragen moeten wel een beetje serieus zijn."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten