7 oktober 1936, Port-Bou ■ Ik schrijf dit op de gare van Port-Bou, vanuit het Cataluna anarchica van de Confederación! Er stapten maar weinig mensen uit, ± 15. Er waren weinig gewapende lieden, zoals vroeger, maar een strenge pascontrole. Er was bericht, zodat ik nu een pas heb van de milice. Ik heb ook mijn pas niet laten stempelen. Alles is hier FAI, dus niet meer van de POUM!
Ik ben al in functie getreden voor de ondervraging van een Amerikaanse, Lydia Morris, uit Philadelphia, voor de Quakers, om te zien of ze kinderen helpen kan. Maar daar niemand hier Engels kent, begrepen ze het niet. Ik heb haar een en ander geëxpliceerd en zal haar naar het CNT-comité brengen. Het is van belang, dat ze geld inzamelt, ook voor de aanschaf van ambulances enz. Ze had een brief van Picard. Ze was blij dat ze me zag. Maar ze schrok, toen ik zei dat haar compratiote Emma Goldman ook in Barcelona. was. Ze was geen anarchiste of zoiets! Ik heb haar gerustgesteld, dat ik de Quakers kende.
Er lopen hier verschillende milices met insigne UGT, CNT enz. rond. Ook de bootverhuur had een CNT insigne! De vroegere pascontroleur is er ook nog; maar heeft niets te vertellen.
Ik moest wel al mijn kranten afgeven, de Temps enz. Toen ik de eerste keer hier in Port-Bou kwam, was ik trots 'ons' dagblad te zien liggen en ik heb altijd op dit ogenblik gehoopt. Een reisbiljet voor Barcelona geeft men mij hier ook. Overigens waren de twee mensen van de politieke controle beide Italianen!
Barcelona. Hotel Continental. Ramblas ■ Mijn intocht in het Cataluna anarchica begon goed, wat me in twee jaren niet gebeurd is, vond plaats: ik werd gearresteerd. Eerst in de trein om zo te zeggen, dan aan het station van Barcelona door de paspolitie. Die was niet tevreden met het bewijs van het comité, wilde m'n pas zien, waar geen stempel in stond! en nam me toen mee naar de politie. Maar intussen hadden Alexander Schapiro en Helmut Rüdiger en andere Duitsers me begeleid. Daar moesten we wachten op de chef. De vent maakte een protokol, beweerde dat ik geen Spaans visum had enz. Eindelijk kwam de chef die me mee wilde nemen naar de hoofdpost!!
Intussen had Helmut met de auto iemand van het Comité Regional (cr) gehaald - onze politie! - en Alexander verklaarde dat we niet zouden vertrekken naar een andere plaats, alleen naar de CNT. Dat hielp. Toen de gedelegeerden van het CR kwamen was het natuurlijk uit met de grap, en gingen we weg. Men was van mening, die lieden moesten onschadelijk worden gemaakt.
Maar de Amerikaanse heb ik in de steek moeten laten, idem een Zwitserse ambulance-troep, die ik de weg had zullen wijzen. Met Helmut dan nog wat gepraat. Later met Alexander naar het hotel, kamer & bad. Heel goedkoop. Prachtig hotel. In handen van de CNT. Emma Goldman is hier ook. Ik heb met haar gegeten. Het oude chique personeel is nog intact; enigen kijken wat vreemd bij de aanblik van dit publiek, in alle mogelijke uniformen & met revolvers.
Emma is enthousiast over de collectivisatie, maar ziet met angst de politieke ontwikkeling tegemoet.
Na het eten met een auto naar ... café Tranquilidad, dat weer open is. Daar koffie gedronken. Alle trams hebben het teken CNT (trouwens driekwart van de auto's ook, de onze ook, met de zwart-rode vlag voorop), maar bij de trams en de metro (die uitsluitend CNT zijn) betekent het collectivisatie; de omnibus is CNT + UGT. Van de stad zelf heb ik nog niet veel kunnen zien. Het was ook donker toen ik aankwam. Ook Grete Michaelis is hier! Ik heb meerdere Duitsers gezien, maar weet niet meer wie allemaal.
Ook Alexander is pessimistisch over het verloop. Ook over de politieke ontwikkeling; men maakt teveel domheden.
Je begrijpt, het is moeilijk - ik ben pas een paar uur hier - dit allemaal te verwerken. Ik hoop gelegenheid te hebben alles nog nauwkeuriger te bestudeeren. Alexander blijft nog tot zondag. Ik ben onder de indruk als altijd van zijn nuchterheid, zakelijkheid, bescheidenheid - terwijl hij zeer veel overziet en doorziet. Van de oude rivaliteiten tegen ons is niets te bespeuren. Nu ga ik slapen; ik probeer het althans, want ik ben over alle slaap heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten