15 nov. — Het softenonproces in Luik - het laat me niet los. De moeder en de andere betrokkenen, waaronder de huisarts die de middelen verschafte om de baby te doden, zijn door de jury gelukkig vrijgesproken. Wilde vreugdetonelen in de straten van Luik. Al even pijnlijk als de ongepaste zalvende commentaren van herderlijke zijde. Kon het anders? Een aanstaande moeder neemt een slaapmiddel waarin thalidomide is verwerkt. Ze krijgt een dochtertje zonder armpjes, twee misvormde handen steken rechtstreeks uit de romp, de anus is abnormaal. De kans dat zo'n kindje blijft leven is 50%. Maar de moeder ontnam het stumpertje die kans, ze doodde het.
Ik zou het ook gedaan hebben, ik zou het zelfs verkieslijk vinden dat bij zulke gruwelijke misgeboorten de verantwoordelijkheid van de ouders afgenomen werd, dat ze te horen kregen: uw kind is helaas bij de geboorte gestorven, het was deerlijk misvormd.
Want anders... Het meisje groeit op, het hoofd is normaal, het is een mooi, lief kind nemen we aan, een aardig jongmeisje. Het heeft alleen geen armen, het is een Venus van Milo die alles laat lopen, tien, twintig, misschien zeventig jaar lang. Dat leven vol lijden is eenmalig, je leeft een keer of je leeft nooit. Maar wie een pasgeboren baby die een dergelijk leven tegemoet zou gaan een verdovingsmiddel toedient begaat geen misdaad, geen moord. Geen sterveling zou éen seconde overwegen een veulen zonder voorbenen in leven te houden. De ene ethiek staat hier tegenover de andere.
In dit geval twijfel ik nauwelijks, maar bij andere zaken dood en leven betreffend - abortus, euthanasie, de doodstraf - vaak wel.
Mabel en ik hebben zelf de verantwoordelijkheid voor een abortus op ons genomen. We spreken er nooit meer over, maar dat we dit jongetje zijn levenskansen ontnamen omdat het óns niet schikte, was een wandaad. Niettemin moet abortus in sommige omstandigheden mogelijk zijn, net als euthanasie. De doodstraf zou in bepaalde gevallen, als er geen enkele twijfel aan de schuld bestaat, de beste oplossing zijn. Ik zou hem alleen nooit in koelen bloede kunnen voltrekken en ik kan dus ook niet eisen dat een ander het doet.
Ik eet graag vlees, maar dood liever geen dieren. Een levende kreeft in een pan kokend water laten glijden, zelfs een schaal alikruiken koken, het bezorgt me een lichte huiver. Ik zal een reeds gedode plevier of lijster opeten, maar brengt men mij een nog levende dan krijgt die de vrijheid. Ik zie met deernis hoe koeien en paarden naar het abattoir gedreven worden. Ik moet overtollige duiven doden, miskleurige of minder goede die niet voor de show of de fok geschikt zijn, maar ik doe het met weerzin en pas wanneer ze geurig gebraden op mijn bord liggen ben ik weer verzoend met hun dood.
We proberen onze kinderen zó op te voeden dat ze geen 'konijnentrauma' krijgen. Mopje en Keesje moeten eenmaal opgegeten worden, gelukkig is de plattelandsjeugd niet al te sentimenteel. Ik heb zelf als kind ook zonder problemen geaccepteerd dat konijnen, kippen, lammeren en speenvarkens hun leven in de braadpan eindigden.
Het is niet góed te overwegen dat over tien, twintig, dertig jaar softenonkinderen en softenonmensen zullen getuigen: we zijn dankbaar dat we niet geëlimineerd werden. Die vrouw zonder armen die het aldoor in haar broek doet zou aan het deerlijke leven hangen dat ze leidt en er zouden mensen van haar houden.
Ik kom er niet uit. Toch zou ik handelen als die Luikse moeder en er nooit spijt van hebben, enkel deernis voelen. Het is te hopen dat zij de wilde vreugdetonelen na haar vrijspraak niet heeft gezien, al lijken ze me een gezonde reactie van de mensen op straat.
Intens ziek daarentegen zijn schrijftafeloverwegingen als: 'Kinderen zijn volwaardige personen in potentie, bloemen in de knop, zelfs indien zij ledematen missen of indien hun ogen blind zijn, hun oren doof, hun mond stom, hun hersenen gestoord!'
Ziek is het gezeur over de 'waarde van het menselijk lijden'. De dwang die de godsdienst hier oplegt ontwricht gewetens.
25 nov. — De enige zekerheden in het leven zijn onze illusies.
Hoge bomen vangen veel wind - en werpen ook veel schaduw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten