Paul Léautaud -- 29 december 1933

• Schrijver en kattenliefhebber Paul Léautaud (1872-1956) hield twéé dagboeken bij: het literaire dagboek voor het leven van alledag, en het particuliere dagboek voor zijn seksleven en zijn verhoudingen met vrouwen. Uit: Particulier dagboek 1933 (vertaald door Ed Jongma).

Zaterdag 29 december 1933.
Maaltijd bij M.D. Een brave avond, omdat een bepaalde toestand op komst is, die haar minder ontvankelijk maakt. Ik heb haar op de hoogte gebracht van de opmerkingen van de 'Gesel' [bijnaam voor een andere minnares]. Het was een schok voor haar. Een lichte verkoeling. Tegen het einde van de avond, volgens haar eigen zeggen verdwenen. Heb ik er goed aan gedaan? Heb ik er verkeerd aan gedaan? Zij verzekert mij dat ik er goed aan heb gedaan. Dat het beter is dat zij het weet. Heeft zich erover verbaasd dat opnieuw een situatie ontstaat die zij kent van al haar verhoudingen. Heeft mij verzekerd dat er ten opzichte van mij niets in haar is veranderd. Gebruikte zelfs het woord tederheid. Betreurt enkel het verdwijnen van: oprechtheid.
Bekende vanavond dat zij de minnares is geweest van haar oude vriend M... zonder dat hij haar ooit in de ware zin des woords heeft bezeten. Hij voerde bepaalde liefkozingen bij haar uit... Ik vroeg haar: 'En jij dan? Jij zoog hem zeker af.' Antwoord, heel rustig: 'Ja.' Zij was negentien. Het is belachelijk – en dat heb ik haar gezegd, zulke dingen zijn, zelfs na zo lange tijd, nooit prettig om te horen, wat niet alleen belachelijk is, maar ook idioot, omdat het nogal duidelijk is dat een vrouw van 46 vóór jou andere minnaars heeft gehad, net zoals jij andere minnaressen. Nog een gevolg: opwinding. Maar ik (denk?) dat ze niet tevreden was, zij weigerde alles.