Woensdag 1 april
'Ja hoor, mijn veter is los. Ik weet heus wel wat voor dag het is vandaag.' Twee minuten later viel meneer Dickhout over zijn veter. Zijn val werd gebroken door een plantenbak, maar hij hield toch nog een lelijke wond over aan zijn aanvaring met een sanseveria.
Deze plant heeft in ons huis alle plantenmodes van de laatste veertig jaar glansrijk doorstaan. Ze kunnen niet dood. Evert heeft bij wijze van experiment wel eens geprobeerd een sanseveria in een oranje pot uit de jaren zeventig dood te krijgen maar dat is hem niet gelukt. Hij heeft moordpogingen gedaan met koffie, ketjap en bockbier. Wel in onopvallende hoeveelheden, om geen gedonder te krijgen. De ketjap leek nog het meeste effect te sorteren, want een paar van die lange puntbladeren werden bruin, maar er bleven tegelijkertijd nieuwe scheuten opkomen. Uiteindelijk heeft Evert het opgegeven. De sanseveria was hem geen tijdelijke verwijdering uit het huis waard. Dat is de straf die ze hem eens hebben opgelegd toen hij met secondelijm een paar schoteltjes aan kopjes had gelijmd. Dat werd een enorme rommel toen bewoners die schoteltjes per se los wilden maken met de koffie er nog in. Mevrouw De Roos kwam erbij en zag een tubetje lijm uit Everts zak steken. Ontkennen had, zelfs voor Evert, geen zin. Hij kreeg een week een gebiedsverbod en zat noodgedwongen zeven dagen lang binnen in zijn aanleunwoning. Ik ben natuurlijk wel een paar keer bij hem op bezoek gegaan. Hij moest zelf ook bekennen dat de grap een beetje mislukt was. 'Dat van die brandwonden was natuurlijk niet de bedoeling,' gaf hij toe.
'Maar wel enigszins te verwachten,' hing ik de schoolmeester uit die altijd in mij woont. Ik ben niet voor niets vijfendertig jaar hoofd van een lagere school geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten