maandag 3 april 2023

Hermann Lilienfeld • 4 april 1916

• Hermann Lilienfeld (1894-1981) was een Duitse arts en dirigent. Reinildis van Ditzhuijzen vond liefdesbrieven van hem, gericht aan Mimi Rainer, en volgde het spoor terug. Ze schreef er ook een boek over. Hieronder een van de brieven. Nederlandse vertaling door Deep-L onderaan.

Lieber Hansl,
Du weisst gar nicht, wie wehe Du mir tust, wann Du mir schreibst, ich hätte Dich vergessen! Und als ich Deinen letzten Brief erhielt, er kam gegen Abend, ich lag in hohem Fieber, ich bat die Schwester, die mich pflegte so energisch, sie müsse ihn mir vorlesen, und sie tat es — da konnte ich vor Aufregung es kaum im Bette aushalten. Ich habe mir vor 3 Wochen an einer Angina follicularis infiziert, zu der dann eine Diphterie hinzutrat. Durch 10 Tage fieberte ich sehr hoch (39—40 Grad). Ich dachte im Anfang schon an eine typhöse Erkrankung, aber als der weisse Belag im Halse (sehr infektiös!) erschien und ich eine Injektion des Heilserums erhielt, besserte sich mein Befinden. Das Fieber setzte kritisch aus — am Abend fieberte ich noch 39.7, am nächsten Morgen 36.3 — nur war ich jetzt riesig schwach. Infolge des plötzlichen Fieberabfalls war die Herztätigkeit ziemlich unregelmässig. Nach 3 Tagen trat wieder ein leichter Fieberanfall auf, der aber nur 1 Tag dauerte.
Seit 4 Tagen bin ich jetzt schon fieberfrei, der Belag ist verschwunden, ich fühle mich auch schon ziemlich isoliert gelegentlich. Die Oberin wurde mir vom Spitalkommandanten als Pflegerin bestimmt. Ich bin froh, dass es schon gut geht. In kurzer Zeit gedenke ich schon das Bett zu verlassen.
Gerade als ich wieder zu fiebern begann — ich bekam als Rezidive eines Abends wieder 38.8 — kam Dein letzter Brief. Ich war so aufgeregt weil ich schon wieder fieberte und da hörte ich: "Jetzt denke ich mir schon oft, ob Du meiner vielleicht schon überdrüssig geworden bist."
Die Sonne war gerade untergegangen, die Fenster glühten im Abendrot. In der weissen Stube dämmerte es bereits, mein Bursche hockte in einer Ecke, am Fenster stand die Schwester und las mir kopfschüttelnd Deinen Brief vor. Ich lag ziemlich benommen im Bette, die Schläfen hämmerten, ich stöhnte — durch das Fenster sah ich die ersten Sterne am hellen Firmamente blinken. Ich schloss die Augen und dachte: Mein Hansl schaut im Hütteldorfer Garten auch zu denselben Sternen empor!
Lieber guter treuer Hansl, gelt, Du schreibst nicht mehr so traurig? Es küsst Dich herzlichst Dein stets treuer Hermann.
(Reservespital Nr. 1, Lemberg, 4. April 1916)


Lieve Hansl,
Je weet niet hoeveel pijn je me doet als je schrijft dat ik je vergeten ben! En toen ik je laatste brief ontving, die kwam tegen de avond, lag ik met hoge koorts, ik vroeg de verpleegster die me zo voortvarend verzorgde om hem voor te lezen, en dat deed ze - ik kon nauwelijks in bed blijven liggen van de opwinding.
Drie weken geleden kreeg ik angina follicularis, waar toen difterie bij kwam. Tien dagen lang had ik zeer hoge koorts (39-40 graden). Eerst dacht ik dat ik tyfus had, maar toen het witte laagje in mijn keel verscheen (zeer besmettelijk!) en ik een injectie met het genezingsserum kreeg, verbeterde mijn toestand. De koorts brak kritisch - 's avonds had ik nog steeds 39,7 koorts, de volgende ochtend 36,3 - alleen was ik nu erg zwak. Als gevolg van de plotselinge daling van de koorts was mijn hartactiviteit nogal onregelmatig. Na 3 dagen was er weer een lichte koortsaanval, maar die duurde slechts 1 dag.
Ik ben nu al 4 dagen koortsvrij, de plaque is verdwenen, ook voel ik me af en toe behoorlijk geïsoleerd. De matrone is door de ziekenhuiscommandant aangesteld als mijn verpleegster. Ik ben blij dat het al goed gaat. Ik ben van plan om binnenkort het bed te verlaten.
Net toen ik me weer koortsig begon te voelen - ik kreeg op een avond 38,8 als herhaling - kwam je laatste brief. Ik was zo opgewonden omdat ik weer koortsig was en toen hoorde ik: "Nu denk ik vaak bij mezelf of je misschien al genoeg van me hebt".
De zon was net onder, de ramen gloeiden in het avondrood. Het was al ochtend in de witte kamer, mijn jongen zat gehurkt in een hoekje, de verpleegster stond voor het raam en las me hoofdschuddend je brief voor. Ik lag in bed in een roes, mijn slapen klopten, ik kreunde - door het raam zag ik de eerste sterren twinkelen aan het heldere firmament. Ik sloot mijn ogen en dacht: Mijn Hansl kijkt ook naar dezelfde sterren in de tuin van Hütteldorf!
Lieve goede trouwe Hansl, gelt, schrijf je niet meer zo droevig? Je altijd trouwe Hermann kust je van harte.
(Reserve Ziekenhuis nr. 1, Lemberg, 4 april 1916)


Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten