Zonder datum
Ik ben de laatste tijd zo indolent geweest dat ik nergens zin in had en terwijl ik kreunde van melancholie was het enige dat ik wou op een ros zitten met 'een dame in mijn blikveld die op het balkon van een kasteel met haar sluier stond te wuiven'. Het kasteel moest in een bos liggen en wel zó dat het balkon van heel uit de verte te zien was. Voor het bos moest een weiland liggen, een klaverveld, van het bos gescheiden door een greppel, en over dat weiland zou ik rijden—en die schone dame op het kasteel zou heel vaag moeten zijn, zodat ze bijna voor haar sluier gehouden kon worden. Het zou laat in de middag moeten plaatsvinden in de milde stralen van de zon-of in de late avondstond als de hemel zich met de zee verenigt. Dan die vereniging verbreken, door het water klieven en haar aan de kust zien staan wuiven met haar sluier, maar wel zó dat zijzelf en de sluier voor de mistflarden van de avond gehouden konden worden.
Zonder datum
Het gaat met mijn gevoel in het leven als met die Engelsman die in geldnood kwam; ook al had hij een bankbiljet van 100 pond, waar hij was kon niemand het wisselen.
Zonder datum
Hoe ongeduldig ik in wezen ben, meet ik het beste af aan het feit dat niets me erger lijkt dan een zwangere vrouw te zijn, want dat moet precies negen maanden duren en heel iemands wil, heel zijn hartstocht, zijn uiterste inspanning vermag hier niets uit te richten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten