Ravenna, 26 april, 1821
Het spijt me te horen wat je over Keats zegt – is het daadwerkelijk zo? Ik had niet gedacht dat kritiek zo moordend kon zijn. Hoewel ik essentieel met je van mening verschil over zijn werk, heb ik zo’n hartgrondige afkeer van alle onnodige pijn, dat ik hem liever zag tronen op de hoogste top van Parnassus dan hem zo aan zijn eind te zien komen. Arme kerel! hoewel hij met zijn ongebreidelde zelf-liefde waarschijnlijk niet erg gelukkig kan zijn geweest. Ik heb de bespreking gelezen van ‘Endymion’ in het Quarterly. Zij was ongezouten, - maar beslist niet zo streng als menige recensie in dat en andere bladen over anderen.
Ik herinner me nog de uitwerking van wat de Edinburgh schreef over mijn eerste gedicht; ik was ziedend, ging er tegenin, eiste herroeping – maar moedeloosheid en vertwijfeling waren me vreemd. Ik geef toe dat ik niet van innemende gevoelens vervuld was; maar in deze wereld vol onrust en onmin, en vooral in de loopbaan van een schrijver, moet een mens zich verlaten op zijn strijdbaarheid voor hij zich in de arena waagt.
'Verwacht het leven niet verschoond van gevaar of pijn,
Noch dat ‘s mensen doem voor u herroepen zal zijn.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten