David Koker • 11 april 1944

• Tijdens zijn gevangenschap en tewerkstelling in Judendurchgangslager Vught hield David Koker (1921-1945) gedurende een jaar een dagboek bij, dat gepubliceerd is als Dagboek geschreven in Vught. Hij werkte in Vught voor Philips, wat hem later in Auschwitz een beschermde positie opleverde. Hij overleed aan de gevolgen van een ziekte.

Zondag [11 april 1944]. Dat ik zolang niet geschreven heb, komt doordat ik van de week zo weergaloos ellendig was. Ik heb elke morgen na appèl tot ongeveer 11 uur in bed gelegen en geslapen en had dan net genoeg kracht opgedaan om mij tot het avondappèl voort te slepen. At niets anders dan wat geroosterd brood en wat havermout, die ik met veel moeite op de kachel warm kreeg. Men moet zijn pannetje dan verdedigen tegen tallozen, die beweren oudere rechten te hebben Ik laat de mensen dan maar voorgaan tegen de belofte, mijn rechten op suksessie te verdedigen, belofte, die maar enkelen gestand doen. Men moet dan zolang staan, dat men aan het eind geheel duizelig wordt. Mijn dagen [bezoekdagen?] zijn in deze week niet geweest, 's Middags om een uur of drie een bezoek aan moeder, die mij dan heel bezorgd monstert en gauw wat voor mij gaat koken. En de belangstelling van alle dames! Zo elke dag. Wat je noemt ziek geweest. Mocht niets hebben vanwege de buikloop en moest alles, hebben vanwege de zwakte. Gisteren de knoop dan maar doorgehakt en een grote pan soep klaar gemaakt, samen met Roland. Erin: een pak broodresten van drie weken oud, een pakje bruinebonenpoeder, maggi, havermout, vet, ui. Daarna nog een diep bord havermout. Vannacht en vanmorgen buikloop, maar vanmorgen gezond en in staat weer te kommanderen in de kinderbarak. Want onze school is ter ziele. Mij van de week trouwens ook in toekomst-spekulaties verdiept. Polenangsten. De mensen zeggen: ik ben niet bang voor Polen. Het zal wel zijn zoals hier en wij komen van allebei wel levend vandaan. Toch heel zenuwachtig en somber. Bij elk avondappèl zie ik Fl[ip] M[onnikendam]. Hij loopt heel recht, maar ook heel moeilijk in zijn klompen. Gisteravond leek hij mij erg down. Van de week kwamen hier de transporten uit de provincies. Heel veel stokoude mensen, kleine boertjes en boerinnetjes, die heel goed weten wat ze te wachten staat. Maar dat heel blijmoedig opnemen. Een brief gehad van elf vrienden tegelijk. Hij had een maand gezworven. Het is net een Divertimento van Mozart (daarmee heeft hij ook gemeen de leegheid van wat ze allemaal schrijven en de vriendelijkheid).