mei
Ik heb nooit kunnen begrijpen dat Gide, die wel zou willen geloven als God zich aan hem openbaarde, op zijn knieën kan zinken om 'met overtuiging', zoals hij in zijn Journal schrijft, het Onze Vader te bidden. Vandaag meen ik de sleutel van het geheim te hebben gevonden: op 3 augustus 1942 vertelt hij over 'deux nuits de plaisir merveilleuses', die hij met een knaap van 15 jaar 'encore plus beau de corps que de visage' in zijn hotelkamer te Tunis - op 73-jarige leeftijd! - heeft doorgebracht. Omdat ik het saffisme begrijp, wil ik aannemen dat de pederastie, die ik niét begrijp, bij sommige individuen voor een variëteit van de normale geslachtsdrift kan doorgaan, zoals Hirschfeld en Freud trachten te bewijzen. En ik ben bereid Gide als dusdanig individu te aanvaarden. Dit neemt niet weg dat door iemand als hij, die voorbeschikt is maar wie alleen de genade ontbreekt - om te geloven, die variëteit van de normale geslachtsdrift, omdat ze niet op voortplanting berust, toch nog als 'zonde' moet erkend worden. En om nu tot de oplossing te komen van het raadsel: waar hij het Onze Vader bidt zonder in de Vader te geloven, heb ik verondersteld dat hij berouwvol op de knieën zinkt om, bij ontstentenis van een zich manifesterende God, zichzelf de absolutie te geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten