Paul Léautaud • 28 mei 1933

• Schrijver en kattenliefhebber Paul Léautaud (1872-1956) hield twéé dagboeken bij: het literaire dagboek voor het leven van alledag, en het particuliere dagboek voor zijn seksleven en zijn verhoudingen met vrouwen. Uit: Particulier dagboek 1933 (vertaald door Ed Jongma).

Zondag 28 mei 1933
Avond bij M.D. Heel aangenaam. Liefde en praten. Ik vraag me steeds af, waar het op uit zal draaien, want ik denk er niet aan om deze affaire eindeloos te laten voortduren. Dat is totaal niet mijn bedoeling. Maar als zij zich nu aan mij gaat hechten?... Pas dan op voor alle zorgen, moeilijkheden, etc. etc.
Een pikant detail. Ik zei haar vanavond in bed, dat ik haar wat onaangename dingen te vertellen had op het punt van het genot, dat ik totaal niet bevredigd was. Omdat zij aandrong dat ik zou praten, zei ik: ‘Nee, vandaag misschien niet. Ik voel me nog niet vrij genoeg, een andere keer.’ Zij zegt plotseling tegen mij: ‘Ik weet wat het is.’ Nu dring ik op mijn beurt aan dat ze praat, eraan toevoegend dat ik erg verbaasd zou zijn als ze het bij het rechte eind had. Zij zegt: ‘Liefde op zijn Italiaans.’ Ik begreep het niet. Zij legt uit: ‘Achterlangs.’ Ik vraag: ‘Enculeren?’ Zij antwoordt: ‘Ja,’ en zegt onmiddellijk dat ze dat zou weigeren, dat het uiterst gevaarlijk schijnt te zijn. Ik heb haar onmiddellijk gezegd, dat zij zich vergist. Dat is het helemaal niet. Mijn bezwaar is kort en goed: te weinig liefkozingen met de tong. Ik zeg haar dat zij de vorige keer gezegd heeft, in verband met mijn voorkeur om op deze wijze te liefkozen, dat ik doe alsof ik een hond ben... ‘Welnu, jij, jij doet dat niet genoeg.’ Zij is hier met veel animo op ingegaan.


• Lange tijd werd gedacht dat de Franse schrijver Paul Léautaud (1872-1956) en Marie Dormoy (M.D.) enkel bevriend waren vanwege hun gemeenschappelijke liefde voor dieren, literaire roddel en ‘petite histoire’. Maar zoals blijkt uit Léautauds ‘particuliere dagboek’ deelden ze nog een andere liefde ...