9 maart
Hartkloppingen, bevingen, eindeloos zuchten, kan dat op mijn leeftijd? Toen ik vijfentwintig was ging het niet anders. En toch heb ik een gevoel van vertrouwen, van (ongelooflijk) rustige hoop. Ze is zo goed, zo kalm, zo geduldig. Zo voor mij gemaakt. Uiteindelijk was zij het die mij heeft gezocht.
Maar waarom heb ik maandag niet gedurfd? Angst? [1 regel weggelaten] Het is een verschrikkelijke stap.
16 maart
De stap is verschrikkelijk geweest en toch gezet. Haar ongelooflijke zachtheid, woorden van hoop. Darling, glimlach, lang herhaald hoeveel plezier het samenzijn met mij haar had gedaan. De nachten te Cervinia, de nachten te Turijn. Het is een meisje, een gewoon meisje. En toch is zij het — verschrikkelijk. Vanuit het diepst van mijn hart: ik heb het niet verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten