Donderdag 2 maart 1967
Ik verzweeg nooit dat ik een groot bewonderaar ben van Hugo Claus, maar na deze enkele dagen filmen besef ik weer welke persoonlijkheid hij is als mens. Alsof de honderden moeilijkheden vooraf gepland waren, gaat er geen dag voorbij of er gebeurt iets dat niet voorzien is. Wegens produktiemoeilijkheden wordt hij dagelijks verplicht nieuwe veranderingen aan te brengen, beslissingen te nemen waarvan hij zich normaal als regisseur niets hoeft aan te trekken. Met steeds dezelfde rust filmt Claus voort. Meter na meter, alsof niets hem raakt. Alsof niets hem nog kan raken. Alles draait om Hugo, die als enige steun op Lily kan rekenen. Deze namiddag worden de laatste plans met de deserteurs opgenomen. Bij onze aankomst blijkt dat het gevraagde kampement niet werd opgesteld en blijft ook de produktie-assistent onvindbaar. Hugo vraagt enkele soldaten om een legertentje te zoeken en een kleine veldkeuken. Na lange tijd is alles ter plaatse. Het draaiboek voorziet enkele dozen met bonen. Geen bonen, geen produktie-assistent. Johan rijdt naar Aarlen en ondertussen worden tent en veldkeukentje geïnstalleerd. Het reservoir is echter droog. Hugo vraagt een voerder wat benzine over te hevelen. Wat dan ook gebeurt. Eindelijk is Johan terug met de bonen, maar niemand bezit een blikopener. Na veel gekap met een geweerdolk en enkele snijwonden pruttelen de bonen op het vuurtje. Hugo kan beginnen met de repetitie. Ondertussen is het te laat geworden om heel de scène af te werken en Guido en ik beseffen dat wij morgenvroeg ook nog in Aarlen zullen zijn. Iemand wordt naar ons hotel gezonden om nogmaals een kamer te reserveren, wat na veel moeite ons toch een nette meidenkamer bezorgt. Jean-Claude vergat zijn pistool, gelukkig staat mijn militaire engelbewaarder naast mij met mijn pistool zodat ik het eventjes kan uitlenen.
Dialoog tussen Hugo Claus en [figurant] Jean-Claude die moet lachen:
Hugo Claus: Jean-Claude, lach eens.
Jean-Claude: Ha,ha,ha,ha,ha.
Hugo Claus: Neen, Jean-Claude, echt lachen.
Jean-Claude: Haha, haha.
Hugo Claus: Jean-Claude, wanneer lacht u?
Jean-Claude: Alleen 's zaterdags als ik met verlof ga.
Hugo Claus: Jean-Claude, lach dan eens zoals 's zaterdags als u met verlof gaat.
Jean-Claude: Haha, haha, haha, haha.
Hugo Claus: Uitstekend, Jean-Claude. Actie!
Ondertussen filmt 'Ecran '67' rustig verder.
Die avond zat ook de produktie-assistent te souperen in 'Métropole'. Later, op de kamer van Hugo en Elly samen met [hoofdrolspeler] Del Negro en zijn vrouw naar diens jazzplaten geluisterd. Ton Lutz kwam heel laat aan uit Nederland.
Vrijdag 3 maart 1967
Het is mooi weer en gelukkig heeft Lily het kampement weer laten opbouwen. De laatste plans worden gedraaid en in de verte komt Ton met Fons aanwandelen. Wij breken op en bewonderen de wrede brandwonden die Luc op enkele figuranten grimeerde. Ook die man kent zijn vak. Wij vertrekken weer naar Antwerpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten