• Rogi Wieg (1962-2015) was een Nederlandse schrijver. Zijn dagboek over het jaar 1997 is gepubliceerd als Liefde is een zwaar beroep.30 januari
Een anekdote over Adiaan Morriën: Morriën en ik waren uitgenodigd op een feestje op een uitgeverij in het centrum van Amsterdam. We zouden er samen naartoe gaan. Ik wilde wel met de tram, maar Morriën, vitaler dan ooit, leek het beter te gaan lopen.
We lopen dus 's avonds tegen een uur of acht over de Plantage Muidergracht, komen even later op de Wibautstraat (dat is de breedste straat van Amsterdam, een soort snelweg door de stad) We steken over bij het stoplicht en lopen langs een stukje grasveld. Ineens zegt Morriën: 'Ik moet verschrikkelijk kakken.' Ik vraag: 'Hou je het vol tot we op dat feestje zijn?' Hij schudt zijn hoofd en zegt: 'Ik ga even in dat grasveld kakken. Hou jij de boel zolang in de gaten?'
Adriaan loopt het grasveld op. Ik slenter een beetje op en neer over straat. Het is tamelijk donker, ik zie geen voorbijgangers in de buurt. Adriaan trekt zijn witte pantalon tot op zijn knieën omlaag, hurkt in het gras en doet wat hij moet doen. Dan roept hij me. Ik kom wat dichterbij. 'Wat is er, Adriaan?' Hij vraagt of ik zakdoekjes bij me heb. 'Ik heb niets om m'n kont mee af te vegen.' En ik heb geen boeken bij me waar ik bladzijden uit kan scheuren, geen kranten, ik zie ook niets liggen in het gras dat hij zou kunnen gebruiken. Ik kom nog dichterbij. 'Ach,' zegt hij, 'wat maakt het ook uit, ik veeg gewoon mijn kont met mijn hand af.' Zo gezegd, zo gedaan. Daarna veegde Adriaan zijn rechterhand aan het gras af, trok zijn broek op en zei dat we moesten opschieten om niet te laat te komen. Eenmaal aangekomen op het feestje begon hij iedereen uitgebreid een hand te geven. Ik geloofde mijn ogen niet en fluisterde in Morriëns oor dat hij zijn handen moest wassen. 'Dat doe ik zo,' antwoordde hij. Toen glimlachte hij en zei: 'Ik was het al helemaal vergeten, goed, een beetje stront heeft niemand ooit kwaad gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten