Wenen-Amsterdam, 11 januari
Vroeg op en schitterend weer. Met de taxi – het kon niet anders – naar Schönbrunn. De taxichauffeurs zwijgen hier in elk geval. Het weer wordt steeds mooier en ik zit in de fenomenale tuin met uitzicht op de beroemde fonteinpartij en de Gloriette. Voor het eerst in Wenen voel ik mij een beetje tevreden. Ik marcheer door veertig zalen. Het is hier iets comfortabeler dan in de Hofburg. Ook de werkkamer van Franz Joseph heeft zelfs iets gezelligs. Toch haalt het hier nergens bij Duitse paleizen. Blijf wandelen in de tuinen, bezoek het Palmenhuis en het Vlinderhuis. Veel mensen joggen in de tuinen en er zijn veel verliefden, uiteraard allemaal met hondjes.
Taxi terug. Opnieuw naar Kunsthistorisches Museum. Sla weer Breughel over, maar verbaas mij over de schoonheid van de Van Dycks en vooral de Canaletto’s (eigenlijk Giovanni Antonio Canal, 1697-1768) en de Bellotto’s (Bernardo Bellotto, 1720-1780). Canaletto vind ik een van de grootste schilders die ik ken. Zijn twee doeken van de voor- en achterkant van Schönbrunn zijn ontroerend mooi en precies. Eerverleden jaar in Dresden zag ik ook nog van die van schoonheid gek makende Canaletto’s.
Op vliegveld: 81 kilo bagage. Moet 350 gulden overweight betalen, maar heb als business-passagier niet eens de lust om te protesteren. De willekeur van de KLM, en alle andere luchtvaartmaatschappijen, is om te huilen.
Op een zonnig vliegveld begin ik aan de nieuwe biografie van keizerin Zita, de laatste keizerin van Oostenrijk, die het bij haar dood – ik meen in 1983 – toch vergund werd in de Kaisergruft te mogen rusten. Ik heb haar daar gezien.
Thuis gewacht op de volgende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten