Machinevertaling (iets verbeterd) onderaan.
February 10th.
Once in the winter Sophie Andreevna in Tolstoi's presence criticized V. G. Chertkov bitterly, which, as usual, pained him very much. This was in the morning. In the middle of the conversation Tolstoi got up and went into his room.
Some time later he came into the diningroom, stood at the door, and said in an agitated voice: "There is an old nurse in our house. I scarcely know her, but I love her because she loves Sasha, and when there is nothing like that in a house, there is no real love." . . .
After saying this, Tolstoi turned and quietly went to his room.
Tonight Tolstoi said: "When one listens to music, it agitates, excites, elates, but one does not think. But when I play patience in my room, the finest thoughts come to me."
During work, especially if he found some difficulty, Tolstoi used to play patience. This was his habit throughout his life. When he was writing Part III. of Resurrection, Tolstoi was undecided for a long time about the fate of Katyusha Maslov. Now he decided that Nekhlyudov should marry her, now that he should not. At last he decided to play a game of patience: if the patience came out, Nekhlyudov should marry her; if not, then he should not marry her. The patience did not come out.
Once Tolstoi told me that he had found a passage in a book, which he was writing, very difficult. He hesitated for a long time what to do, but made up his mind and wrote it. Then he decided to test it by means of a game of patience; if the patience came out, that meant that what he had written was good; if it did not come out, then it was bad. The patience did not come out, and Tolstoi said to himself: "Never mind, it is good as it is!" and he left it as he had written it.
Eens in de winter bekritiseerde Sophie Andrejevna in Tolstoi's aanwezigheid V. G. Chertkov bitter, wat hem, zoals gewoonlijk, zeer pijn deed. Dit was 's morgens. Midden in het gesprek stond Tolstoi op en ging naar zijn kamer.
Enige tijd later kwam hij in de eetkamer, stond bij de deur en zei met een geagiteerde stem: "Er is een oude verpleegster in ons huis. Ik ken haar nauwelijks, maar ik hou van haar omdat ze van Sasja houdt, en als er niets van dien aard in een huis is, is er geen echte liefde." . . .
Na dit gezegd te hebben, draaide Tolstoi zich om en liep rustig naar zijn kamer.
Vanavond zei Tolstoi: "Wanneer men naar muziek luistert, woelt zij op, prikkelt zij, verheft zij, maar men denkt niet. Maar als ik in mijn kamer patience speel, komen de fijnste gedachten tot mij."
Tijdens het werk, vooral als hij moeilijkheden ondervond, speelde Tolstoi patience. Dit was zijn hele leven lang zijn gewoonte. Toen hij deel III. van de Opstanding schreef, was Tolstoi lang onbeslist over het lot van Katjoesja Maslov. Nu besloot hij dat Nekhlyudov met haar moest trouwen, nu dat hij dat niet moest doen. Uiteindelijk besloot hij een spelletje patience te spelen: als het spel uitkwam, moest Nekhlyudov met haar trouwen; zo niet, dan mocht hij niet met haar trouwen. Het spel kwam niet uit.
Tolstoi vertelde mij eens dat hij een passage in een boek, dat hij aan het schrijven was, erg moeilijk had gevonden. Hij aarzelde lang wat hij moest doen, maar nam een besluit en schreef het. Toen besloot hij de proef op de som te nemen door middel van een spelletje patience; als het spel uitkwam, betekende dat dat wat hij geschreven had goed was; als het niet uitkwam, was het slecht. Het spel kwam niet uit, en Tolstoi zei tegen zichzelf: "Maakt niet uit, het is goed zoals het is!" en hij liet het zoals hij het geschreven had.
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten