Paul Léautaud • 21 juni 1933

• Paul Léautaud (1872-1956) was een Franse schrijver. Onderstaand fragment komt uit Particulier dagboek 1933. Vertaling: Ed Jongma.

Woensdag 21 juni.- Avond bij M.D. Steeds plezieriger. Zij wordt toch wel wat losser, wat wil zeggen dat zij zich een beetje meer laat gaan. Zij kwam vroeg thuis, waardoor de avond langer werd. Viermaal voor haar. Gelukkig met de tong, anders zou het mij niet lukken. Zij zegt dat zij zich eigenlijk pas na vier keer bevredigd voelt.
Vanavond lag de sleutel ook weer onder de deurmat.
Ik verweet haar bij wijze van grapje, dat zij niet wellustig is (in haar kussen en liefkozingen), niet hartstochtelijk (zelfde laken een pak), dat zij alles zo rustig doet, altijd zo ernstig is, zo serieus, zelfs tijdens het vrijen (dat mij juist zo vrolijk maakt, en mijn geest doet ontwaken), terwijl in de Bibliotheek daarentegen zij zo vrolijk en grappig is, en ik vroeg haar of ik haar soms verlegen maak, waarop zij 'nee' antwoordde. Bij elk verwijt zei zij, met een rustig, klein stemmetje: 'Ga dan ergens anders heen! Je hoeft alleen maar ergens anders heen te gaan!' Dat zette me aan het denken over bepaalde dingen in de toekomst. Ik vroeg haar of zij wraakzuchtig is. Antwoord: 'Ach, welnee! Niet in het minst. Dat is te vermoeiend.' Misschien is het zo, en het is altijd goed om te weten.
Had een aardig, heel spontaan gebaar na haar vierde keer. Ging languit en naakt op het tapijt liggen voor mijn beurt. Nu heeft ze zich in het hoofd gezet dat een opmerking van haar conciërge die zij toevallig hoorde toen zij thuiskwam, te maken heeft met mijn bezoeken aan haar.
Afspraak voor a.s. dinsdag 8 1/2 uur, na het eten, omdat zij tot 8 uur bezig is op de Bibliotheek.
Na het vrijen, tot aan mijn vertrek was ik, zoals altijd, bijzonder op dreef, met een hele heldere geest. Ik had nog wel twee of drie uur kunnen blijven om te kletsen, duizenden-een dingen te vertellen, onder het genot van koffie en een sigaretje. Dit genoegen heb ik niet met de 'Gesel', die ten eerste niets weet van de dingen die mij interesseren-en ten tweede zo op zichzelf gericht is in haar pretenties, dat zij alles tegenspreekt en overal gelijk in wil hebben, zonder dat ze vaak ook maar in het minst begrijpt waar ze het over heeft.