29 maart, half 7 's avonds
Inderdaad, ik maak een periode van afwachting door; de pijn van nu zal niet blijven duren, op de sombere werkelijkheid van mijn huidige leven in Parijs zal een ontwaken volgen!
Over een maand misschien zal ik naar de grote, eindeloze woestijn gaan, nieuwe indrukken opdoen, materiaal vergaren dat zal dienen voor het werk dat ik wil opbouwen.
Maar heel mijn geestelijke opvoeding moet worden herzien. Ik zou mijn inspiratie moeten putten uit de grote, overtuigende ideeën van het verleden en uit het islamitische geloof, dat innerlijke vrede geeft.
Zeker, aan het einde van alles wacht de stilte en wacht het graf. Maar alles waarnaar ik streef zal de wendingen van dit onverklaarbare drama dat het leven heet, en dat men wel moet spelen, helpen verzachten.
April 1900, Parijs
Op een avond, in het zwakke schijnsel van de sterren en de straatlantaarns, de witte omtrekken gezien van de kruisen van het kerkhof Montparnasse, die schimmig aftekenden op het fluwelige zwart van de grote bomen... En bedacht dat het omringende Parijs met zijn doordringende dreun er niet in slaagde de onzegbare slaap van de onbekenden die daar sliepen te verstoren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten