Maandag 4 maart
Vandaag op de Verrekijk een leuke film gezien over een man met een verlamde arm, zodat hij zelf niet een gebraden kip kon voorsnijden maar aan een ander moest vragen wil jij die kip voorsnijden want ik kan het niet. Uit die kip spoot toen allemaal vloeibare troep en opeens gleed hij, die kip dus, weg van het dienbord en kwam op een ander zijn schoot terecht. Het was een cultureel progamma, maar ik heb zo vreselijk moeten lachen dat ik telkens opnieuw in de lach schoot.
Als een dag op een bepaalde manier goed begint dan gebeuren er aldoor achter elkaar nog meer fijne dingen. Ik ontving namelijk het prachtig gekleurde blad Libris (El Dorado Voor Lezers). Het wordt in de brievenbus van één en een kwart miljoen koopkrachtige gezinnen gratis aan huis bezorgd. Prachtig in kleuren gedrukt, en wat stond er op het omslag? Een schoon meideken dat Het Boek Van Violet En Dood zit te lezen, een boek dus dat ik geschreven heb. Haar rokje is nogal kort en de bovenste knoop van haar wolletje of boezeroentje staat open, maar toch is de foto heel decent. Is het een katholiek meideken? Dat zoude best kunnen, want op haar schouder zit een papegaai die met haar mede leest, één van de twee vogels die door de Kerk als katholieke dieren zijn erkend. Dus alles klopt, want het grootste deel van mijn lezersbestand bestaat uit vrouwen, vaak ook moeders van kinderen. En de zeer hooggeplaatste persoon die geen boek van mij wil missen en alles van mijn pen leest, die is ook een vrouw: het een heeft altijd met het ander te maken.
En reeds nu verheug ik mij zeer op de komst van Johann Peter, die ik beschouw als mijn Eckermann. Wij gaan samen de door mij op te richten staatkundige partij grondig bespreken, maar voorlopig blijft alles natuurlijk geheim. De talenkennis van deze Johann Peter is ongehoord groot. Hij leest alles wat ik schrijf voordat het naar de uitgever gaat, voor de continuïteit en om te voorkomen dat er iets verkeerds in staat. Hij schrijft en spreekt Duits net zo goed als ik, maar weet veel meer over de literatuur van ons stamverwante broedervolk. Over die door mij op te richten partij heeft hij zeer pragmatische ideeën, terwijl ik soms te onbesuisd te werk ga. Hij houdt van het werk van Rainer Maria Rilke, dat ik verfoei, maar wij zijn eensgezind in onze gemeenschappelijke verering van de Frühromantiker, waartoe men ook Eichendorff kan rekenen. Hij overschat Goethe schromelijk, maar daartoe heeft hij het recht. En hij kan iemand inspireren en moed inspreken, waarschijnlijk omdat hij niet zo verknipt is als ik. Ik ben gestoord, pervers, overgevoelig en manisch-depressief terwijl hij het degelijke en huiselijke karakter vertegenwoordigt. Van die sekstroep in mijn boeken waardeert hij wel het correctionele en politionele aspect als positief, maar hij staat er boven, zonder er op neder te zien. Matroos Vosch is ook erg op hem gesteld. Af en toe een normaal mens over de vloer kan geen kwaad. Johann Peter zijn vader z.g. was een katholieke politie, die door het gehele korps op de handen gedragen werd. In zijn gezin woonde orde: je moest je best doen op school, en je mocht niets wegnemen wat van een ander was. In de boeken die ik schrijf heb ik niet veel aan normale, oppassende mensen, omdat zij de handeling vertragen en ophouden. In mijn boeken schuifelen allerlei gestoorde typen rond, heel anders dus dan bij mij thuis. God beware ons, als ik bijvoorbeeld iemand als die Treger uit Bezorgde Ouders hier in mijn eigen huis zoude binnen laten. Hij bedoelt het goed, maar het kan gewoon niet, welk een prachtig boek het ook moge zijn.
Hoofdzaak is dat wij zuiverheid betrachten op eigen lichaam en geest, eerbied tonen jegens de Natuur, en lief zijn jegens dieren en vogels, gekooid of in vrijheid, die net als wij, in angstige barensnood, wachten op verlossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten