Hermann Hesse • 21 maart 1953

• Hermann Hesse (1877-1962) was een Zwitserse schrijver. In zijn gepubliceerde verspreide geschriften zijn ook wat dagboekbladen opgenomen.

Machinevertaling onder de Duitse tekst.

[ca. 21 maart] 1953
Schwesterchen! Gestern hat man dich auf dem alten Friedhof in Korntal begraben, der vom Geist und Duft, von der Stille und Würde des einst «heiligen» Korntal bis in diese unheiligen Tage hinein wohl am wenigsten eingebüßt hat.
Auf unsres Vaters Grab war die Tanne, die ich einst jung und klein und seither nicht wieder gesehen habe, ein hoher stattlicher Baum geworden. Ihn hat man dieser Tage fällen und ausgraben müssen, damit das Grab nun auch dich aufnehmen könne, und man hat recht daran getan, denn dort ist dein Platz, beim Vater, dessen einsamem Alter du einst mit vielen Opfern gedient und beigestanden hast.
Die langen Jahre dieses Dienstes haben ihre Prägung an dir hïnterlassen und dir unter uns Hessekindern eine besondere Art von Respekt verschafft, und zu den Opfern, die du damals ohne Sträuben brachtest, gehört vermutlich auch der Verzicht auf jene andre Liebe und Bindung, die dir wie jedem wohlgeratenen jungen Menschen angestanden hätte. Auch der jungfrauliche und beinah ein wenig klösterlich anmutende Charakter deines späteren Lebens stand unter dem Zeichen des Vaters. Wenn von diesem alten frommen Manne in seinen Korntaler Jahren, nach der Mutter Tod, so viel Stille und heiterernste Würde ausgestrahlt hat, wenn er so vielen, die ihn damals kannten, und sogar vielen, die ihn nur vom Sehen und von weitem kannten, fürs Leben unvergeßlich geblieben ist als eine Patriarchengestalt wie aus biblischen Zeiten, so hat dein Opfer, dein Dabeisein, deine Fürsorge, Pflege, Gesellschaft und Mitarbeit, zumal in den Jahren seiner Blindheit, mit daran teil. Einen «Urchristen» hat Bischof Wurm ihn mir einst genannt, und hat ein andermal geschrieben, er sei eine der beiden verehrungswürdigsten Persönlich-keiten gewesen, denen er in seinem Leben begegnet sei. [...]

vertaling door Chatgpt:
Lief zusje! Gisteren ben je begraven op de oude begraafplaats in Korntal, die waarschijnlijk het minst heeft verloren van de geest en geur, de stilte en waardigheid van het eens "heilige" Korntal tot aan deze onheilige dagen.
Op het graf van onze vader was de spar, die ik ooit als jong en klein boompje kende en sindsdien niet meer gezien heb, uitgegroeid tot een hoge en imposante boom. Hij moest deze dagen worden omgehakt en opgegraven zodat het graf jou nu ook kon opnemen, en dat was terecht, want daar is je plaats, naast vader, van wie je ooit in zijn eenzame ouderdom met veel opoffering hebt gediend en gesteund.
De vele jaren van deze dienst hebben hun stempel op je achtergelaten en je onder ons Hessenkinderen een speciaal soort respect gegeven, en tot de offers die je destijds zonder aarzeling hebt gebracht, behoort waarschijnlijk ook het afzien van die andere liefde en binding die je, zoals elke goed opgevoede jonge persoon, zou hebben gepast. Ook de maagdelijke en bijna kloosterachtige aard van je latere leven stond in het teken van vader. Als deze oude vrome man in zijn Korntaler jaren na de dood van moeder zoveel stilte en heiterernste waardigheid uitstraalde, als hij voor velen die hem toen kenden en zelfs voor velen die hem alleen van verre kenden, onvergetelijk bleef als een patriarchale figuur uit bijbelse tijden, dan heeft jouw offer, jouw aanwezigheid, jouw zorg, verzorging, gezelschap en medewerking, vooral in de jaren van zijn blindheid, daaraan bijgedragen. Bisschop Wurm noemde hem ooit een "oerchristen" en schreef een andere keer dat hij een van de twee meest vereerde persoonlijkheden was die hij in zijn leven had ontmoet.