13 Febr. 1942
Vrijdag de 13e! een ongeluksdag? Allesbehalve, want ik zag hem en hij groette me zo allervriendelijkst dat ik van pure vreugde haast van mijn fiets zwaaide. Hij zag er opgewekt maar bar slecht uit. Maar dat zal nu wel verbeteren, nu 't gevaar geweken is [Donkersloot werd gezocht door de bezetter, maar zat ondergedoken]. Grijze hoed, zwarte jas, gele wandelstok, 't was alles compleet, zelfs de begeleiding bestaande uit een klein meisje, waarschijnlijk studente, die met hem universiteitswaarts toog.
Ik voelde me vanmorgen koninklijk verheven toen hij me groette. Idioot natuurlijk, maar dat hindert niet. Hij keek echt opgeruimd, gelukkig, 'k Zal hem wel nooit meer spreken, dat zou al te heerlijk zijn.
• Hoogstwaarschijnlijk is dit inderdaad de laatste keer geweest dat ze hem gezien heeft. In elk geval heeft ze van een volgende ontmoeting geen verslag meer gedaan.
In juli van dat jaar werd ze omgebracht in Auschwitz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten