3 februari 2006
- Ik heb de afgelopen dagen, op grond van mijn archief, de levens en werken van Elburg en Schierbeek bestudeerd, met name hun uitspraken. Zij waren per slot van rekening nauw bij het leven van Lucebert betrokken. Zo vul ik de tweede cirkel om Lucebert heen in (de eerste wordt gevormd door zijn familie, onderwijzers, leraren en jeugdvriendjes). Aan de biografie van Elburg werkt Jan van der Vegt, aan die van Schierbeek Ernst Bruinsma. Je zou je kunnen voorstellen dat de drie biografen met elkaar in een schoolgebouw zitten, elk in een lokaal, met een centrale archiefruimte waarin alle materiaal betreffende de Vijftigers is samengebracht. Je kan elkaar dan van informatie voorzien. Maar zo werkt het niet; als het erop aankomt zijn biografen even individualistisch als romanschrijvers.
Morgenavond receptie van De Bezige Bij in De Rode Hoed aan de Keizersgracht te Amsterdam. Ik zal erheen gaan. Misschien kan ik Remco Campert of Rudy Kousbroek inlichten dat ik hen eventueel zal bellen voor een afspraak over Lucebert. Het contract heb ik nog niet getekend. De uitgever vraagt er ook niet naar.
20 februari 2006
- In Alkmaar komt waarschijnlijk in 2007 een Lucebert Museum. Dat kan een stimulans zijn voor de biograaf. Ik heb bij antiquariaat A. Kok te Amsterdam een nieuwe Lucebertuitdraai gehaald, bij elkaar nog geen dertig titels, beeldende kunst en literatuur samen en sommige titels dubbel. Ook bij andere antiquariaten is de oogst mager, hetgeen duidt op veel verzamelaars van Luceberts werk. Met respect en plezier Simon Vinkenoogs Het verhaal van Karel Appel. Een proeve van waarneming (1963) gelezen, een proeve van inventarisatie die voor het begrijpen van Luceberts omgeving van belang is. De Openbare Bibliotheek te Baarn hield opruiming. Lucebert in het Stedelijk, de belangrijke catalogus uit 1987, kostte één euro. Het is een voorbeeld van de kaalslag in sommige bibliotheken, maar ik heb er voor één keer voordeel van.
26 februari 2006
- In het Antwerps Museum voor Schone Kunsten de tentoonstelling ‘Ensor en de modernen’ bezocht. Dit museum blinkt al jaren uit door saaie, weinigzeggende, inspiratieloze tentoonstellingen. Deze is er ook een voorbeeld van: van alles uit het magazijn bij elkaar gehutseld. Het enige lichtpuntje was voor mij het schilderij Kluizenaar van Lucebert, uit 1962. Had ik nog niet eerder gezien. Het kon zich makkelijk meten met werk van Alechinski, Roger Raveel en Jan Cox. De verbinding tussen dit kwartet en Ensor is me ontgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten