Michiel van Erp -- 12 februari 2001

• Michiel van Erp (1963) is een Nederlandse documentairemaker en toneelregisseur. In 2001 hield hij enige dagen een dagboek bij toen hij met het toneelgezelschap Mugmetdegoudentand aan de voorstelling 'Mexico' werkte.

Zondag 11 februari
Vanmiddag belt Cas Enklaar me op. Hij heeft last van zijn darmen, voelt zich slecht en wil morgen wel komen op de repetitie maar kan niet spelen (blijkbaar gaat op hakken lopen en een darmprobleem niet samen). Ik zeg hem dat ie maar thuis moet blijven en naar de dokter moet gaan.
Vandaag naar een bandje gekeken van de uitzending van B&W van afgelopen vrijdag. Vanessa, was er om aan te tonen dat haar, m.b.v. van een nieuw medisch wonder, opgevulde gezicht erg mooi is en helemaal geen medische misser. De uitzending was inspirerend voor de voorstelling. Als je je van buiten dusdanig verandert dat je er anders uit gaat zien, in hoeverre klopt je oude binnenkant dan nog met die nieuwe buitenkant. Ook de aanwezige artsen brengen me op een idee: misschien dat Theo een medische verhandeling kan doen in de voorstelling wat er precies aan operaties plaats moeten vinden om van een man een vrouw te maken. Hoe uitvoeriger de details, hoe spannender. Morgen laat ik het bandje aan de groep zien.
Ben de hele avond bezig geweest om een soort monoloog voor Cas te schrijven. Hij is gebaseerd op iemand uit een van mijn televisieprogramma's, Het is belangrijk om Cas een andere richting op te laten werken: i.p.v. grotesk een ingetogen, schijnbaar onbeduidende man..... of zoiets.

Maandag 12 februari
Drama op de vroege ochtend ! Cas is opgenomen in het ziekenhuis, we weten niet waarom en kunnen hem niet bereiken. Als alleenstaande man is er niet zoiets als een echtgenoot om te raadplegen. Gelukkig meldt deze middag vriendin Elsje zich. ze weet te melden dat Cas mogelijk geopereerd moet worden en er morgen meer nieuws zal zijn.
Toch nog gerepeteerd aan de voorstelling. De Catherine scènes (letterlijk nagespeelde afleveringen van Catherine " heteroseksuele travestieten in de metamorfose" "help, ik wil geen man meer zijn") proberen we op een soort abstract niveau te krijgen. Met name de rol van Maureen (Catherine) wordt er geestiger door, i.p.v. een imitatie wordt het nu meer een actrice die haar best doet om haar rol zo goed mogelijk te spelen maar verstrikt raak in rare zinnen + het feit dat ze ook al het publiek moet spelen.
Misschien klinkt dit onduidelijk maar voor mij was het een erg plezierige "doorbraak".
Ondertussen blijf ik erg bezorgd over Cas, wat als ie lang ziek blijft?