27 september 1946
Dat Gods wegen hoger zijn dan onze wegen is ten slotte niet alleen de diepste, maar ook de enige troost.
Als men iets gemaakt heeft dat geslaagd is, vervalt men gemakkelijk in de fout er een industrie van te willen maken.
Het geval kan zich voordoen dat men zich gekrenkt gevoelt en dan, in de grond der zaak wonderlijk genoeg toch verstandelijk, tot de conclusie komt dat men dit of dat nu niet meer kan doen. Maar het kan ook voorkomen, dat men niet verbitterd is en welwillend staat tegenover de mensen die zich, naar we menen, jegens ons misdroegen, doch dat men bij zichzelf eenvoudig de onmogelijkheid constateert, dit of dat nog langer te kunnen doen.
Mijn reserve is groter dan mijn kapitaal.
30 september 1946
De vriendelijke blik, ‘vol liefde’, van een stervende, kunnen we eigenlijk niet verdragen. Aan deze zijde van het graf zou niet alleen Gods toorn, maar ook Gods liefde, onvermengd, ons verteren.
Ik ga steeds meer van mensen, steeds minder van boeken houden. Ieder boek moet rechtstreeks afgetapt zijn van het leven en alleen zo is een boek te verdragen.
8 oktober 1946
Kort voor het slapen had en heb ik meermalen een of andere angstige verbeelding: ik raak onder de tram, laat een kind vallen, enzovoort. Vroeger verontrustte ik me daarover; nu, vooral als ik een poos wakker heb gelegen, stelt het me gerust, omdat ik nu begrijp dat het waakbewustzijn zich door de nabije slaap bedreigd voelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten