25 september
Hoe lang is het geleden dat ik nog een gedicht schreef? Dat moet enkele dagen vóór mijn heelkundige operaties zijn geweest. Dus meer dan een jaar. 't Kan mij geen donder schelen. Het is mij meer gebeurd. Ik heb mijn verzen in mijn zak en als ik niets geen zin heb ze er uit te halen kan ik het ook niet helpen. Want op die zin komt het aan, en als ik hem niet krijg, ook goed. Ikzelf lijd er niet onder en de anderen waarschijnlijk, neen, zeker, ook niet. Bovendien wat gaan de anderen mij aan? Ik leef niet voor anderen (tenzij misschien voor Boy [zijn hond]). Ik leef voor mijzelf en het lijkt mij niet eens egoïsme. Egoïsme is genoegen vinden in te leven voor anderen, zich op te offeren voor anderen. Ik gun mij dat genoegen niet. Ik ben alleen gelukkig voor mijzelf te kunnen leven, en geluk is geen egoïsme. Leven, zich opofferen voor anderen is revolutie maken. En revolutie is elkander uitmoorden. Als de anderen zich niet met de zaken van anderen bemoeiden, dit is als zij zpoals ik, voor zichzelf leefden, zou er geen broedermoord bestaan. Helaas, dit alles zou lekker kunnen waar zijn als ik niet de chauffeur van Bl. [zijn vriendin] was en de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten