Romy Schneider • 26 september 1955

• Romy Schneider (1938-1982) was een Oostenrijkse actrice. in Ich, Romy: Tagebuch eines Lebens zijn dagboekfragmenten van haar opgenomen. In september 1955 was ze bezig met de opnames van de eerste Sissi-film.

24 september 1955
Ik ben zeventien geworden. Als je de scenarioschrijvers moet geloven, begint dan het leven pas echt. Ik ben benieuwd! Het was fantastisch. We hebben het met het hele personeel op een wijnoogstfeest gevierd. De wijnoogst - dat is hier in Wenen een fantastische traditie. Als de nieuwe wijn er is, zo ongeveer in deze tijd van het jaar, dan is heel Wenen soms uitgestorven. Iedereen zit buiten de stad in de wijnlokalen en drinkt 'op de nieuwe wijn'. Wij waren bij Anton Karas, dat is de citerspeler uit de film The Third Man, Hij heeft in Grinzing een wijnlokaal geopend. Alles was met lampions versierd, er hing een sprookjesachtige sfeer. Van mammie heb ik een set koffers gekregen, helemaal in wijnrood. Met het monogram R.S. Voor mijn zestiende verjaardag had ik een gouden poederdoos gekregen die met robijnen was bezet. Deze keer heb ik de bijbehorende lippenstift gekregen. Meneer Tischendorf, van het distributiebedrijf, heeft mij verrast met een radiotoestel. Knal!

26 september 1955
Ik moet allerlei kwellingen ondergaan. Omdat Sissi in haar jeugd lang zwart haar had, moet mijn haar natuurlijk ook langer lijken dan het in werkelijkheid is. Het liefst had ik mijn eigen haar laten groeien. Maar daar hebben ze me al over uitgelachen! Alsof de film kan wachten tot mijn haar de juiste lengte heeft. Daarom draag ik een pruik. Een heel raar gevoel. Zo ongewoon en vooral zo vermoeiend. Het is een heel gewicht dat ik de hele tijd met me mee moet slepen! Als je er niet aan gewend bent, zoals ik, krijg je al gauw een stijve nek, net alsof je in de bioscoop op de eerste rij zit.

30 september 1955
Buitenopnamen aan de Donau. Ernst [Marischka] heeft er een sprookje van gemaakt. Ik zak op een stoomboot de Donau af, het volk staat op de oevers en zwaait naar zijn toekomstige keizerin - mij dus, in de film. Stel je dat eens voor: al die mensen die daar staan als figuranten en zwaaien en klappen en jubelen! Die moeten daar eerst allemaal naartoe gebracht worden, want vrijwillig gaan er maar weinig als er geen echte keizerin, zoals bijvoorbeeld Soraya, voorbij vaart!