10 juni. Ik kom er steeds meer achter dat ik liever echte collaborateurs heb dan valse verzetsstrijders.
15 juni. Het beeld dat de Fransen van zichzelf hebben klopt in hoofdzaak wel: dat van een ontwikkeld, fijnzinnig, roembelust, ambitieus volk, waarzonder Europa een stuk minder af zou zijn. Maar wat mij verbaast is wat vreemdelingen volgens de Fransen van hen denken. Laten we de verschillende buitenlanders onder wie Frankrijk zo vlijtig aanhangers ronselt, zoals de Roemenen, Grieken, Balkanbewoners, Oost-Europese Joden even voor wat ze zijn; hun oordeel is van geen belang. En laten we evenmin kijken naar het oordeel dat gevormd wordt door eenvoudige volkeren, de buitenlandse boeren en de volkeren die zich in beschaving en raffinement niet met Frankrijk kunnen meten. De eenvoudige volkeren hebben in de Fransen altijd een buitengewoon, bijna bovenmenselijk volk gezien, heel anders dan andere volkeren. Ik weet niet hoe en waarom dit idee is ontstaan. Zo weet ik dat de Italianen, ik bedoel het volk, aan de Fransen denken als harde en tegelijkertijd ridderlijke soldaten, want bij het volk leeft nog de herinnering aan Franse militaire invallen sinds Karel de Grote. Langs de door Karel de Grote in 800 naar Rome afgelegde weg om er als keizer te worden gekroond leven nog steeds dichterlijke verhalen over die reis, en over de gratie, de kracht, de grootmoedigheid en het christelijk geloof van de Karolingische ridders. Veel van die in de Ardennen ontstane legenden zijn overgebracht naar Italië, vooral naar de buurt van Spoleto etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten