Vrijdag 9 juniDe dag begon verrassend met een recensie van Arjan Peters in De Volkskrant, een recensie als champagne.
"Je dag kan niet meer stuk", zei een vriendin. Maar ik vrees dan meteen dat de dag juist stuk kan gaan, en was het niet vandaag dan morgen wel.
Schreef ik in 1976 op 2 juni in mijn dagboek: "Nog acht dagen negenentwintig, dat klinkt anders dan bijna dertig", ik kon daar nu wel een variant voor morgen op bedenken met een woord erbij als 'help!'
"Hè, wat, zestig? Jij?" is me de laatste tijd al een paar maal toegevoegd en dat geeft soms een gevoel of ik iets misdadigs heb uitgehaald.
Dieren maakt het niet uit hoe oud je bent. Vanmiddag moest ik met Louis, mijn vier maanden oude abessijntje, naar de dierenarts voor een antibioticumprik. Na zeven katten en honden met hun vrouwtjes en baasjes, zat ik alleen in de wachtkamer tegenover een wat oudere vrouw met twee hondjes, die allebei Gorky heetten. Ze had een vriendelijk gezicht, droeg een jurk die mijn vader 'hé, dat is nu tenminste eens fleurig' zou hebben genoemd en had lichtroze gelakte nagels. Ze vertelde over haar elf katten, veelal zwervers die waren komen aanlopen. "Een van ze", zei ze, "kwam het eerste halfjaar het bureau niet af. Die hebben we dan ook Voskuil genoemd."
Mensje van Keulen (1946) is een Nederlandse schrijfster. In 2006 hield ze ter gelegenheid van haar 60ste verjaardag een 'Hollands Dagboek' bij voor NRC Handelsblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten