20 Dec. '22. Den laatsten tijd zit ik vreselijk met conventies etc. in mijn maag. Zoo vind ik bijv. 't vraagstuk van bij de naam noemen zo moeilijk. Onlangs zeide ik aan Ab Rengers om me bij de naam te noemen. Mijn redenering was dat al is hij 10 jaar ouder dan ik ben, hij één van onze naaste buren is en we hem toch altijd wel zullen blijven zien. Verder mag ik hem graag en is het toch altijd veel prettiger als men elkaar bij de naam noemt.
Toen Papa 't hoorde was hij erg verwonderd. Hij zei dat hij het nooit zou hebben gedaan in mijn plaats. Hij vergeleek het met zijn eigen jeugd, hoe weinig meisjes er waren die hij bij de naam noemde. Nu hoort men algemeen dat het tegenwoordig veel meer wordt gedaan, maar als ik zo eens nadenk zijn er toch haast geen jongelui die ik bij de naam noem. Concy had ik het ook wel graag gezegd, want die zien we zoveel, maar hij is al 32 en na dit gesprek met P zal ik 't toch vooreerst maar niet doen.
Ook had ik het met P. over zoenen. Een meisje moet dan wel boos doen, zei Papa; en volgens hem kon je dan wel weer vrienden worden, maar het is toch nooit hetzelfde. Ik ben dit helemaal niet met hem eens. Wanneer een jongen mij een zoen gaf zou ik allicht wel wat boos doen, maar zo erg zou ik het niet vinden en mijn vriendschap zou er niets minder om worden. Ik zou hem alleen vragen het niet weer te doen. Knuffelen zou me echter woedend maken.
Laatst vroeg iemand aan Jetty of hij haar een zoen mocht geven. Natuurlijk zei ze nee. Nu vond ze dit zo bijzonder sporting van hem. Als ik een jongen was zou ik het zeker nooit vragen maar doen wat ik niet laten kon. Wanneer iemand bijv een lange reis om de wereld ging maken en mij vroeg hem een zoen te geven, zou ik geen ogenblik aarzelen, maar 't doen. Een zoen op de mond vind ik iets bijzonders, maar op wang of voorhoofd niet zo erg.
Misschien dat dit heel unladylike is. Maar ik heb er nooit kwaad in gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten