Maar alles golft immers
1
Vrijdag avond,
we gaan het bed opmaken.
We golven het onderlaken
een sneeuwveld vol bloeiende planten
open en het zijgt kalm neer.
We moeten de kanthoeken om de matras.
Ik kan niet laten die links onder aan te raken
want dan zegt ze altijd:
‘Eerst maar die bovenaan
want die is het moeilijkste’
(dat moet namelijk met gedraaide voeten
tussen de boeken op de grond),
dan kan ik haar mond
wel helemaal zoenen
maar dan doen we de kussens.
2
Maandag ochtend.
Ik heb havermout gekookt
in de stalen pan en
met rozijnen och ze zwellen
en hun weke velletje
staat helemaal gespannen
van het herinnerd sap.
Ik breng Tineke haar pap
maar als een verpakte verrassing
heeft ze zich slapend omgekeerd
en ligt door het strak passend
laken geboetseerd.
3
Ze gaat eerder dan ik
naar het werk.
Ver buiten het venster
of daarbinnen
huivert een streepje zonlicht
weerkaatst in onzichtbaar spinrag.
Daarachter, beneden,
zie ik haar al weglopen.
Ik wuif en zij wuift terug
maar nee
het spinrag zwenkt niet mee.
4
Ik denk dat ik veel anderen vaak
met onze liefde zeeziek maak.
Brooklyn, 30 juni 1992
Geen opmerkingen:
Een reactie posten