Karel van de Woestijne -- 3 januari 1916

• Karel van de Woestijne (1878-1929) was een Belgische schrijver. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog hield hij enige maanden een dagboek bij.


3 Januari
Familieleden zijn uit Gent en van op Nieuwjaarsbezoek terug. Zij vertellen met iets als ontzetting, die ik zoo goed begrijp, hoe in den nacht van 31 December, van elf uur tot na middernacht, Klokke Roeland, het overoude hart der stede, de lucht doordreund en doordaverd heeft.

- In 1913, toen koning Albert de Gentsche wereldtentoonstelling zou in gaan huldigen, woonde ik het bij, dat, terwijl zij triomph aan het luiden was, Klokke Roeland ineens een barst kreeg; en gij stelt u moeilijk voor hoe pijnlijk, hoe diep- en humaan-pijnlijk het aandeed, eensklaps die groote, oppermachtige stem, die alle andere in de trotsche zekerheid van hare blijde verkondiging, overluidde, daar te hooren kreunen, razerig van onbeholpenheid. - Men had de barst gestopt: al bezat het zuivere metaal zijn volle sonore macht niet meer, het deed zijn dienst, en de Gentenaars, die van hunne roemrijke klok meer dan van welke uiting van hun stedewezen houden, waren het er dankbaar om.

Op nieuwjaarsnacht nu heeft men den stadsmond weer ter verkondiging doen luidden: en niemand allicht die daar aanstoot aan zou genomen hebben; - tot daar opeens de klok weer gebarsten is. De oude wonde is weer opengereten; weer heeft de schorre schreeuw weerklonken van het gekwetste brons, te wreeder naar het menschelijker klonk.

Men heeft het luiden niet gestaakt: lange stonden heeft men Roeland, hoog daar in zijn somber en sidderend Belfort, zijn nood laten huilen, wijd over de etappenstad, enkele kilometers van het slagveld af. - En nu zoudt gij mij zeker beschuldigen van verouderde romantiek en lachen om mijne naïeve grootspraak, indien ik u zei, dat ik bij dat verhaal gedacht heb aan al de smart, waar deze krijtend-gekwetste mond, waar deze huilende ziel het symbool van was in dien vreugdenacht. En gij zoudt misschien gelijk hebben. Maar ik verzeker u dat geen Vlaming niet sidderen zal, als hij verneemt dat op Oudejaarsavond Klokke Roeland weer gebarsten is, maar niet te minder is blijven kleppen den nood van het vaderland.