4-1-1944
De dagen gaan heel gewoon door , alleen aan de kalender merk je, dat er een nieuw jaar begonnen is. Ik word ouder en ik merk duidelijk, dat ik groei, zowel in mijn lichaam als in gedachten. Veel moeilijke dingen begrijp ik nu beter. Ik groei ook in spreken en in denken en in bidden. Gaat dat altijd zo op deze leeftijd? Gaat je denken dan altijd een stuk omhoog?
Maar hoe bestaan er dan bij zovele oudere mensen nog zoveel kleinzielige en domme gedachten? Hun denken moet toch veel hoger zijn?
Misschien is het heel menselijk of hebben ze slechte ervaringen gehad. Soms voel ik ook, dat ik er in weg zak. Maar ik hoop niet blijvend onder die invloed of in dat slechte humeur te komen. Vooral hier in het kamp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten