• Gerrit Komrij (1944-2012) was een Nederlandse schrijver. Uit: Eendagsvliegen. Dagboek van een lezer.
Terug naar Athene. In een van de koffers mijn laatste boeken (Risus Sardonicus, 1639) en de laatste platen (Rubber Soul) om te verkopen. Ik wil een nieuw kolbertje, een knappe broek. Het liefst had ik Kreta als een hoorbare scheet achtergelaten.
Het sjouwen in Athene van Patissiou naar Omonoia, van Stadiou naar Sintagma, van Asklepiou naar Monastiraki om mijn platen te verkopen begon me danig te vervelen, dus stopte ik mijn spullen in de hotelkast (hotel Savoye, 5de kategorie), nam de tram en sloeg vanochtend vroeg aan het liften, eerst vijftig kilometer tot de tol, toen rechtstreeks met Soedanezen & weet ik wat naar Thessaloniki (dat wil zeggen Gephira-Evzoni), vandaar met een Engelsman uit Pakistan naar de grens, stempelen, een kilometer of zes wandelen, vrolijk, auto's vergetend, pimpelend, zingend, moppen bedenkend en Joegoslavische volkssprookjes...
Gelukkig nu, en gewassen.
- sigaretten 150 dinaren (45 cent)
- bier 200 dinaren (60 cent)
- kamer 1800 dinaren (fl. 5,40)
- postzegel 220 dinaren (66 cent)
Es ist erreicht.
Terug in Amsterdam. The Pied Piper, Sloop John B, Paint it Black, Doctor Robert, The Russian Spy and I, Rainy Day Women.
Als ik bij mijn ouders ben komt Jeruzalem bij me zitten, haar voorpoten gekruist. Ik heb haar genoemd naar de jeugdvriend van Goethe, die zelfmoord heeft gepleegd. Toen ik naar Kreta ging is ze naar mijn ouders gebracht. Als ze eens een nacht uit wandelen was verscheen mijn moeder op het balkon, bracht haar handen als een kom naar haar mond en riep luid in het rond: 'Jeruzalem! Jeruzalem!' Iedereen in het dorp dacht dat ze waanzinnig was geworden. Mijn volgende poes noem ik Bagdad.
27 juli, Heidelberg. Koop 6 kleine deeltjes voor de Goethe-verzameling die ik nog heb. Neem een ginkgoblad mee van de ginkgoboom in de slottuin van Heidelberg. Heb nu een fijne broek aan, grote ruiten, kleine ruiten. Vertaal de Hetärenkatalog voor Martin Ros van de Arbeiderspers.
Het Schitterend Begin van mijn Vertaalloopbaan. De Romantiek met Charlie. Voorbij de tijden dat ik dwangmatig het woord jongen moest opschrijven. Is het einde van die verliteratuurdheid het begin van literatuur?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten