Berlijn en Potsdam, 16 juli 1998
Ik [...] ben met de S-Bahn naar Potsdam geweest. Ik ga nooit met het openbaar vervoer omdat ik een angst heb om in rijen te staan, kaartjes te kopen, verkeerd in te stappen en vooral door mensen herkend te worden. [...] Maar: ik heb het dus gedaan, met een dagkaart en de rit duurde een veertigtal minuten. In Potsdam weet ik blind de weg. [...]
Terug in Berlijn opnieuw muziek van Drafi Deutscher (geboren 1946) gekocht en wel de driedelige collectie Drafi Deutscher. Die Decca Jahre 1963-1968 (in 1987 verschenen bij dat meer dan voortreffelijke Duitse rock-’n-roll-restauratie-label Bear Family Records). Ik heb al vanaf het begin van zijn carrière – hij kwam tegelijk met de Rolling Stones op – een voorkeur voor Deutscher gehad. Natuurlijk, het is Duitse rock, maar wat een leven (ooit wegens pedofilie veroordeeld, leek nu voorgoed kapot maar heeft steeds come-backs geprobeerd; ik zag hem gisteren nog op televisie: oud en dik) en wat een teksten! Met twee anderen schreef Deutscher in 1965 het onvergankelijke Marmor, Stein und Eisen bricht [aber unsere Liebe nicht, alles, alles geht vorbei, doch wir sind uns treu...] en dat is sehr geil. Afgelopen nacht wakker geschrokken. Ik had P. in een angstdroom gezien. Ze was heel erg mooi. Vlak bij de Luisenplatz in Potsdam zag ik een bijna volmaakt jongensmeisje, maar het was bij nader inzien helaas geen tietloze pracht en verder had ze een ringetje in haar neus en een viezige hond.
• Schrijver en programmamaker Boudewijn Büch (1948-2002) over het waarom van Een boekenkast op reis: “Omdat ik een verzamelaar ben, een boekzoeker. Mijn leven speelt zich voor het grootste deel af in boekhandels en bibliotheken. Van die speurtocht wil ik verslag doen, van deze pathologie van een ongekende verzameldrift. Vandaar deze bundel papier over oneindig veel meer papier.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten