April 1908
Ik had gisterenavond geen tijdje bij ons gehaast afscheid nemen eens te zeggen hoeveel genoegen ‘t mij heeft gedaan dien avond bij je te zijn geweest. [...] Vanmorgen heb ik veel gelezen in alles wat ik gisteren meenam. [...] Over je eigen verzen hoop ik je gauw nog eens te spreken, nu alleen wensch ik toch even te constateeren dat je anderen niet al te veel ‘t recht hoeft te geven er slecht over te denken, zooals je dat gisteren zoo nederig deed. Nederigheid staat je niet en evenmin past ‘t bij. je verzen. Verder: zoo gunstig als mijn indruk was van v. Gelderen’s gedichten, zoo groot was mijn teleurstelling over die van Annie Salomons. Ik weet niet juist te definieeren wat mij er absoluut niet in bevalt. Zij heeft ongetwijfeld een talent dat een momentair-gunstigen indruk op velen zal maken, maar zij mist m.i. de poëtische macht van verbeelding en uitdrukking die mij bij v. G. zoo aantrekt. Je weet ik heb een groote liefde voor verbeelding en het in mooie beelden brengen van gedachten. Haar verzen zijn wel vol gedachten van betrekkelijk veel waarde, maar ik geloof dat een gebrek aan werkelijk artistiek gevoel en diepe intensiteit de oorzaak is van den eenigszins middelmatigen indruk, dien ik ontving bij lezing. Zij heeft talent, geen genialiteit en het dramatische in de kunst is zoo dikwijls dat een talent zonder genialiteit meer algemeenen indruk maakt dan genialiteit met te weinig talent.
• Uit de correspondentie die Adriaan Roland Holst (1888-1976), een van de drie Nederlanders die de eretitel ‘prins der dichters’ is toegekend, in de periode 1908-1913 voerde met Marius Brinkgreve, toen nog student klassieke letteren en veelbelovend. Later ging hij het bedrijfsleven in en sloot zich aan bij verschillende fascistische organisaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten