1 november 1972
Prachtig herfstweer. Peter is op een hom-modeshow in Düsseldorf.
Gerard van den Boomen is het ermee eens dat zijn redacteur mijn reportage over Szent-Gyorgyi totaal heeft verknoeid. Zo gaat dat onder thuisblijvers.
Zag een poes een sprong naar een vlinder maken. Sloeg hard genoeg op de ruiten om een ramp te voorkomen.
Anton Constandse kan niet op de receptie voor Aurelio Peccei komen, evenals André en Julian Spoor. André moet naar Parijs. Ik vertelde Constandse met welk interviewboek ik bezig was voor Bruna: ‘Dan ben jij toch nog de voornaamste internationale reporter van het oude Handelsblad-stelletje geworden,’ zei hij.
2 november 1972
Ging gisteravond naar het Vondelpark en liep vrijwel meteen tegen een blonde onderwijzer uit Alkmaar aan. Hij kwam mee naar Amerbos. Een niet onaangename nachtelijke rag party was het gevolg.
Eigenlijk begon Constandse gisteren te lachen toen ik de naam Club van Rome noemde: ‘Geloof je erin?’ vroeg hij. Daarop noemde ik hem enige namen van reeds geïnterviewde ‘grootheden’ en pas toen maakte hij bovenstaand opmerking, die me goed deed omdat hij dat zei.
To the Editor: The world is rightly outraged by what happened in Munich and before at Tel Aviv's airport and many other places.
But it would be a dangerous mistake to concentrate indignation only on these mad acts of violence as they are the direct result of the world's indifference to the problems faced by thousands of Palestinian families who are still waiting to see their problem solved.
Alain Vidal-Naquet
New York, Sept. 8, 1972
Alain heeft een brief in de Times gezet welke precies mijn eigen standpunt in de zaak van München verwoordt.
Gisteravond ging ik met mam dineren. Ik ergerde me voor de zoveelste maal aan haar beige plastic handtas. Weet niet waarom, maar ik heb het deze keer gezegd: ‘En u hebt nog wel zo'n mooie.’ [Waarmee ik doelde op een zwarte tas van Saks Fifth Avenue die ik voor haar had meegebracht uit New York en die ze nooit gebruikte.]
Erik van der Leeden belde. Hij zal Loet Kilian helpen met wiskunde voor zijn vliegexamen. Indische jongens onder elkaar. Lief.
Böttcher blijft onbereikbaar en laat dan Lucia zeggen dat hij is verhinderd. De lul. Lucia vraagt altijd naar Peter.
Casper Bake die ik sinds Pasen niet meer heb gezien schrijft een aardige brief dat hij het contact weer hersteld wil zien. Always okay with me ten aanzien van hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten