25 oktober 1910
Ik geloof dat de trouw van de hond op een misverstand berust. Hij houdt ons beslist voor een heel ander dier. Hij weet dat hij in Zuid-Amerika met de schapen wordt grootgebracht. Daarom gelooft hij wanneer hij door wilde dieren wordt aangevallen dat hij door 'zijns gelijken' wordt gesteund en vecht hij ook tegen een overmacht. In ieder geval is dit misverstand complexer dan men denkt, want in het schaap, dat 'zijns gelijke' is, ziet hij een dier dat hem gehoorzamen moet, in de hond, die 'zijns gelijke' is, ziet hij een dier waarmee hij moet vechten en in de mens een dier waaraan hij zich went te gehoorzamen. De wereld van de reuk moet even complex zijn als die van het leven. Het lichaamsdeel van de hond dat zich het duidelijkst uitdrukt is de staart en die zegt ons te weinig.
Het verwondert me altijd te zien dat de hond zich niet al te zeer verbaast wanneer de mens hem slaat of hem doodt.
Een zeer religieus man zei tegen me: De schoonheid van het hiernamaals zal in de eerste plaats gelegen zijn in de gerechtigheid. Alle wezens die er wonen moeten een gerechtigde opvatting hebben van zichzelf, van God en van alle anderen.
Kort daarna had ik een droom. Ik ging dood en vertrok naar het hiernamaals. Meteen bij de ingang kwam ik mijn neef Giacomo tegen die me zei: Voordat je naar binnen gaat moet ik je erop wijzen dat ik het paradijs helemaal heb opgeknapt. Toen ik hier aankwam viel hier niet te wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten