Ik zit nu thuis, was mijn buik en beef nog na.
Vanmiddag, de zon ging onder, lag ik onder de rozenstruik gezellig te babbelen met de Comtesse en Napoleon. Ik was juist aan het vertellen over het woeste spel op de voetenbank met Rok en hoe Bril mij dan de circuspoef noemt, toen Kont en Nappie plotseling overeind schoten en maakten dat ze wegkwamen.
Nog in de greep van mijn verhaal, reageerde ik een fractie van een seconde te laat.
Uit het niets opgedoemd stond Harry voor me en grijnsde me toe. Ik kon niet meer naar huis rennen, want hij bevond zich tussen het huis en mij in en sloot de terugweg af. Ik zette het op een blazen en grommen om hem me van het lijf te houden, maar hij trok er zich niets van aan en besprong me. Ik had geen verweer. Hij liet me pas gaan toen hij zijn zin had gekregen.
Wat er in die korte tijd precies gebeurde weet ik niet. Echt onaangenaam vond ik het niet, ondanks Harry's bruutheid. Wat ik wel weet is dat wat me overkwam gevolgen zal hebben. Mijn leven zal veranderen.
Zoiets voel je als poes.
Ik denk dat mijn buik de komende tijd steeds dikker zal worden.
Mijn probleem is: hoe vertel ik het aan Bril en Rok?
Nu ja, ze merken het wel als het zover is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten